انقلابی که نیما یوشیج در شعر فارسی پدید آورد، اکنون یک سده را پشت سر گذاشته است. در این دوره‌ی نه‌چندان کوتاه، موافقان و مخالفان شیوه شعر‌سرایی او بسیار گفته و نوشته‌اند. شاید به‌جرئت بتوان ادعا کرد مجموع مطالبی که درباره نیما و آثارش قلمی شده، در ادبیات فارسی کم‌نظیر است و اگر بخواهیم از این نظر او را با کسی مقایسه کنیم، در بین قدما فقط با حافظ و بین معاصران با صادق هدایت، قابل سنجش است.
این انبوه کتاب و مقاله البته ارزشی یکسان ندارند و نوشتار‌هایی متنوع را شامل می‌شوند: از مطالب سطحی و تذکره‌گونه؛ شعرها و نوشته‌های سراپا توهین و غیرمنصفانه و گاه حسادت‌آمیز؛ ستایش‌نامه‌های فاقد اهمیت و مدیحه‌گونه؛ نقد و تفسیر و تأویل‌های نادرست و من‌درآوردی و مصادره به مطلوب‌های سیاسی و ادبی تا معدودی نقد و بررسی‌های جدی و علمی قابل اعتنا و راهگشا که عمدتاً در دهه‌های اخیر بر آثار نیما نوشته شده است….
ادامه‌ی مقاله را در فایل پی‌دی‌اف ملاحظه کنید:
برخی دانشجویان ایرانی رشته‌های علوم انسانی که رساله‌های ارشد یا دکتری خود را در خارج از ایران به زبان انگلیسی یا به زبان‌های دیگری جز فارسی می‌نویسند، هنگام بحث درباره مسائل گوناگون مربوط به ایران و زبان فارسی، با خیال راحت از مآخذ فارسی استفاده می‌کنند.
تاثیر شگرف و بسزای علیرضا طبایی در طبع و نشر آثار شاعران جوان در دهه‌های چهل و پنجاه شمسی، بر کسی پوشیده نیست. اینکه ایشان از بین هزاران اثر رسیده از جای جای ایران، با دقت نظر و یاری گرفتن از طبع سلیم و هوش سرشار، آثاری را انتخاب و منتشر نمودند که بعدها این آثار و شاعرانشان به ادامه زنجیره غزل فارسی تبدیل شدند، اصلا اتفاقی نیست
همزمان با سالروز شهادت میرزاکوچک خان جنگلی.
تحلیل داستان «یک امر فرعی»
«آرتور کانن دویل» از ساخته خود یعنی داستان‌های جنایی پلیسی شرلوک هولمز متنفر بود و شخصیت این کارآگاه را مسئول دیده نشدن داستان‌های تاریخی برجسته‌اش می‌دانست.
