اوایل سال مجذوب نوشته‌ی نویسنده و فیلسوف نامی ایتالیایی، اومبرتو اکو، IL FASISMO ETERNO «فاشیسم ابدی» شدم.
اومبرتو اکو با نگاهی ژرف و دقتی شگفت ویژگی‌های چهارده‌گانه نظام‌های فاشیستی را برمی‌شمارد.
برگردان این نوشته با دیگر نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خواندنی وی از سوی خانه فرهنگ و هنر گویا نشر یافت و با استقبال هم‌میهنان عزیزم رویارو شد.
پس از آن مطالعه دقیق «منطق الطیر» عطار نصیبم شد. سروده‌های خاقانی و سنایی و قصه‌های پر راز و رمز فیلسوفانی چون سهروردی، ابن سینا، محمد غزالی و عین‌القضات همدانی که از زبان پرندگان سخن رانده‌اند بر آنم داشت که دریابم چگونه این داستان کهن را برای نسل نو روایت کنم. داستان سفر مرغدانی که به جستجوی رهبر عازم دیدار سیمرغ به سوی قاف می شوند. در این راه پرندگانی که رمزی و سمبلی از حال و هوای گروهی از انسانها هستند از سفر باز می‌مانند و عذرها می‌آورند:
مرغابی پارسا دریا را خوش می دارد و پاکی و عبادت را…
باز شکاری لذت همدمی با امیران و عسکریان را.
جغد مال‌اندوز زندگی در خرابه‌ها به امید یافتن گنج ها…
بلبل عاشق‌پیشه همدلی و عشق به گل‌ها…
طوطی سخنگو ماندن در قفَس و با شیرین زبانی مردم را به راه ثواب و صواب خواندن.
طاووس به سودای بازگشت به بهشت سرسپردن…
بوتیمار، خسیس اندوهگین… ماندن در کنار دریا و ننوشیدن آب از بیم کم شدن…
آن‌‌ها در سفر برای دیدار با سیمرغ همراه نمی شوند…
سرانجام پس از گذر از هفت وادی سی مرغ به قاف می‌رسند و رویاروی آینه‌ای خود را می‌یابند…
سیمرغی از سی مرغ…
به قول عطار:
چون نگه کردند آن سی مرغ زود
بی‌شک این سی مرغ آن سیمرغ بود
با الهام از این داستان جاودان، کارگردان شهره جهانی نمایشنامه‌ای فراهم کرد که در جهان خوش درخشید.
در جستجوهایم شاهکاری از نقش‌ها و تصویرهای «پیتر سیس» یافتم. تصویرگر نامی و برنده جایزه‌هایی همچون جشنواره جهانی برلین و آندرسن.
این نقش‌های جالبِ جذاب برانم داشت که حکایت سیمرغ را باز آفرینم و روایتی نو عرضه دارم. از بخت خوش کتاب «سی مرغ و سیمرغ» در اسفند ماه با چاپی نفیس و زیبا، دیده و دلربا از سوی انتشارات مهرسا و دلتا نشر یافت.
حقایقی درباره زندگی شخصی و ادبی «والت ویتمن»
از مباحث توسعه تا تاریخ به میانجی علوم انسانی
حمام کردن همیشه در ذهن مردم به معنای پاکیزگی نبود. گاهی تصور می‌شد قرار گرفتن در آب نه تنها کاری برای تمیز شدن نمی‌کند، بلکه برای سلامتی خطرناک است.
ابن‌مقفع به سال ۱۴۲ به دستور سفیان به کاخ امارت خوانده شد و به دستور هم‌او نیز اعضای بدن او را بریدند و در تنور انداختند.
تأثیر رسانه بر تاب‌آوری چندوجهی است و بستگی به عواملی چون جمله ویژگی‌های شخصیتی افراد، میزان و نوع رسانه و رژیم مصرف دارد.
