این مقاله با توجه به ویژگی‌های زبانی هر قوم و نیز خصوصیات زبان فارسی دری و همچنین نقش سعدی در تحول این زبان به بیان مقدمه‌ای در زمینه‌ی نثر سعدی و برخی از نثرنویسان معاصر و متأثر از سعدی می‌پردازد که در مکتب سعدی و از وی در امر نگارش خویش بهره‌ها برده‌اند. این نویسندگان و نوع نگارش آنان در طبقه‌بندی‌های مختلفی چون ادیبان: محمدعلی فروغی، سعید نفیسی…، تاریخ‌نگاران: اقبال آشتیانی، فریدون آدمیت…، دانشوران فرهنگی: محمود صناعی، ایرج افشار…، روزنامه‌نگاران: فرامرزی، محمود عنایت…، مترجمان: محمد قاضی، نجف دریابندری…، طنز نویسان: علی‌اکبر دهخدا، فریدون توللی…، خاطره‌نگاران: مستوفی… و داستان نویسان: جمالزاده، پرویزی… قرار گرفته‌اند و کامیار عابدی در مقاله‌ی «پارسی را به جهان، رونق و آوازه از اوست» که در مجله‌ی سعدی‌شناسی منتشر شده، به آن پرداخته است.
نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود.
ذبیح‌الله منصوری به تنها چیزی که وفادار بوده قرارداد و قول‌وقرارش با کارفرما بوده است.
مروری بر کتاب «یادگیری زندگی طبیعی؛ اخلاق رواقی و اهمیت کنونی‌اش»
نگاهی به نمایش‌نامه‌های «سوء تفاهم»، «کالیگولا» و «صالحان»
از زمانی که مغولان این مقبره را ویران کردند، نشان آن در تاریخ گم شد و هنوز کسی از محل دقیق آن اطلاع ندارد.
