رنگ یکی از عناصر برجسته در حوزه‌ی محسوسات بوده که مشخص‌کننده‌ی باورها و پنداشت‌های افراد و انعکاس‌دهنده‌ی ویژگی‌های درونی آن‌هاست. کاربرد رنگ در عرصه‌ی زندگی بشر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، به‌خصوص در عرصه‌ی هنر، مهم‌ترین عنصر در بروز خلاقیت است. شاعران در آثار خود گاه به جنبه‌ی حسی رنگ‌ها توجه می‌کنند و گاه فراتر از آن، ویژگی‌های نمادین آن‌ها را در نظر دارند. با کمک نیروی رنگ است که هنرمند احساسات و عواطف خود مانند: خشم، ترس، عشق و… را بیان می‌کند. در این مقاله برآنیم تا به بررسی مفاهیم رنگ‌ها و کاربرد نمادین آن در آثار سعدی بپردازیم و نحوه‌ی به‌کار گیری رنگ‌ها در چرخه‌ی صور خیال آثار سعدی را دریابیم. روش کار در این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی بوده و نتایج نشان می‌دهد که سیاه، سرخ و سفید پرکاربردترین رنگ‌ها در اشعار سعدی هستند. سیاه پربسامدترین رنگ در آثار وی، حکایت از روزگار سیاه خفقان و دردآوری است که شاعر در آن به سر برده است و گاه سعدی از رنگ سیاه برای توصیف زیبایی‌های معشوق بهره می‌برد. سفید در اکثر موارد با سیاه همراه می‌شود و سعدی از ره‌گذر تقابل سیاهی و سفیدی، هم به آفرینش زیبایی می‌پردازد و هم بدین‌وسیله سفیدی ـ که عدم وجود رنگ است ـ برجسته‌تر و پررنگ‌تر نشان می‌دهد. رنگ سرخ را نیز اغلب برای نشان دادن سرخی لب یار، به کار برده است.
مقاله‌ی «بررسی نماد رنگ در آثار سعدی» نوشته‌ی کامران پاشایی‌فخری، طیبه حیدرجو و پروانه عادل‌زاده که در فصل‌نامه‌ی بهار ادب منتشر شده است به این موضوع پرداخته که این مقاله را در ادامه می‌خوانیم:
نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود.
ذبیح‌الله منصوری به تنها چیزی که وفادار بوده قرارداد و قول‌وقرارش با کارفرما بوده است.
مروری بر کتاب «یادگیری زندگی طبیعی؛ اخلاق رواقی و اهمیت کنونی‌اش»
نگاهی به نمایش‌نامه‌های «سوء تفاهم»، «کالیگولا» و «صالحان»
از زمانی که مغولان این مقبره را ویران کردند، نشان آن در تاریخ گم شد و هنوز کسی از محل دقیق آن اطلاع ندارد.
