img
img
img
img
img
راه عود

از خزر تا خلیج فارس در پاس‌داشت «عود»

شهر کتاب با میزبانی سازمان منطقه‌ی آزاد قشم، دومین دوره‌ی جشنواره‌ی ملی عودنوازی را با نام «راه عود» در کرانه‌ی خلیج نیلگون فارس برگزار خواهد کرد. نوای دل‌نواز عود سفر خود را در مسیری بیش از هزار کیلومتر با گذر از تهران، مشهد، نور، تبریز، کرمانشاه، اهواز و یزد در جزیره‌ی رخشان قشم به پایان خواهد رساند.

«راه عود» که  به نوعی پاسداشت معنوی این ساز در حیات موسیقایی مردم ایران و به‌ویژه مردمان جنوب ایران به شمار می‌رود، مجالی برای جوانان چیره‌دست عودنواز فراهم آورده است تا در رقابتی موسیقایی  این ساز دیرسال  ایرانی را هم‌پایه‌ی جایگاهش ارج نهند و ترویج کنند.

عود از جمله سازهای زهی ـ  زخمه‌ای دیرینه‌ی موسیقی ایرانی است که در سال ۱۴۰۱ مهارت ساختن و نواختن آن به‌صورت مشترک با سوریه، در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

فراخوان این جشنواره در بهمن ماه ۱۴۰۳ منتشر شد. نوازندگان در گروه‌های سنی مختلف برای شرکت در بخش رقابتی این رویداد در مهلت زمان تعیین شده آثار خود را ارسال کردند. این  آثار در بوته‌ی داوری  محمدرضا ابراهیمی، نگار بوبان، حسین بهروزی‌نیا، احمد بیت سیاح، حمید حاصلی، محمدرضا درویشی، شهرام غلامی، محمدرضا فیاض و مرتضی کریمی (از ایران)،  دکتر محمت بیتماز (از ترکیه)، طارق جندی (از اردن) و نصیر شَمه (از عراق) ارزیابی شدند.

آیین اختتامیه‌ی راه عود از ۲۵ تا ۲۸ فروردین ۱۴۰۴ در جزیره‌ی قشم برگزار خواهد شد و حضور مخاطبان و علاقه‌مندان ادای دینی است به فرهنگ موسیقایی ایران و دلگرمی و تشویقی است برای استعدادهای درخشان این مرز پر ذوق و هنر.

لینک کوتاه مطلب:

https://culture.bookcity.org/9e4o

كلیدواژه‌های مطلب: برای این مطلب كلیدواژه‌ای تعریف نشده.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترين مطالب اين بخش
  از خزر تا خلیج فارس در پاس‌داشت «عود»

۲۵ تا ۲۸ فروردین، جزیره‌ی قشم

  شکوفه‌های بی‌اعتنا به غم و شادی ما

درنگی بر بازتاب «بهار» در ادبیات داستانی ایران

  جای مردان سیاست بنشانیم درخت

درسی از اساطیر دیروز برای بهسازی و نجات امروز

  رمان، فلسفه و روانشناسی در صدر پرفروش‌ترین کتاب‌های سال

چه کتاب‌هایی در سال ۱۴۰۳ خوانندگان را جذب کردند؟

  زایش پروتاگونیست‌ در داستان‌نویسی

چگونه قدم اول را برای خلق شخصیت اصلی داستان‌تان بردارید؟