تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی: از گذشته تاکنون جایگاه و سیمای زن در ادبیات فارسی یکسان نبودهاست و در ادوار تاریخی مختلف، جلوهای از زن ستایی و زن ستیزی در آثار ادبی دیده میشود. جامی به عنوان یکی از شعرای دورهٔ تیموریان در اشعار خود جلوههای متفاوتی از زن را مطرح نموده است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی دیدگاه متناقض نمای جامی دربارهٔ سیمای زن در دو مثنوی لیلی و مجنون و سلامان و ابسال پرداخته می شود. هدف از این جستار، واکاوی زن ستایی (لیلی و مجنون) و زن ستیزی (سلامان و ابسال) در اشعار جامی است. بررسی سیمای زن در این دو مثنوی بیانگر دو دیدگاه متضاد در آثار جامی است چنان که در لیلی و مجنون تصویری مثبت از ویژگیهای زن چون تجلی روح الهی، خردمندی، وفاداری، پاکدامنی و … ارائه نموده و در سلامان و ابسال، زن را موجودی فریبکار، ناقص عقل، وسیلهٔ کامجویی مردان، بی وفا، کافر نعمت، بدخو و نادان معرفی کرده است. هر چند گاهی در لیلی و مجنون نیز به ندرت شاهد زن ستیزی از زبان بدگویان برضد لیلی هستیم؛ این امر میتواند هم به شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دورهٔ جامی و هم به دیدگاه شخصی او در ارتباط با زن ستیزی و زن ستایی از ارائه داستان و نمادسازی باشد.
ادامهی این مقاله را اینجا بخوانید:
روز جمعه شانزدهم آذر از ساعت ۱۵ تا ۱۶:۳۰
گفتوگو با البرز حیدرپور
یادی از فردریک جیمسون
شعری از برندهی نوبل ادبیات
اکهارت، مانند مولوی و عینالقضات در فرهنگ ما و بسیاری از عارفان در فرهنگهای دیگر، معتقد است که اخلاقی زیستن یعنی فراموشی خود و تنها اندیشیدن به دیگران.