آریانفر در این رمان، دنیای آدمهایی را میسازد که در آن برای زنده نگه داشتن تراژدی، تراژدی را به کمدی تبدیل کرده و برای پویایی تئاتر، آن را از سالنهای نمایش دور میکنند و کوچه و بازار میکشانند.