ایسنا: سندهایی مربوط به بررسی دو اثر محمدعلی اسلامی ندوشن توسط ساواک و وزارت فرهنگ و هنر در دوران پهلوی نشان می‌دهد درباره آثار او حساسیت‌هایی وجود داشته است.
محمدعلی اسلامی ندوشن که این روزها پیکرش از کانادا به ایران بازگشت و پس از تشییع در تهران و یزد و ندوشن در نیشابور و در جوار آرامگاه عطار و خیام آرام گرفت، یکی از برجسته‌ترین نویسندگان و پژوهشگران معاصر ایرانی بود که همواره ایران‌دوستی در آثارش هویدا بود و حتی نام ایران عنوان برخی از این آثار است. کتاب «ایران را از یاد نبریم» یکی از همین آثار دکتر اسلامی ندوشن است که در آن «ایران را به ققنوسی تشبیه می‌کند که می‌سوزد و باز از خاکستر خود برمی‌خیزد.»
سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) در دوره پهلوی در نامه‌ای به وزارت فرهنگ و هنر در سربرگ «خیلی محرمانه» برای دریافت سابقه این اثر آورده است:
«با ایفای یک جلد کتاب مذکور که از انتشارات مجله یغما چاپ بهمن می‌باشد خواهشمند است دستور فرمایید چنانچه سابقه‌ای از کتاب مزبور در آن وزارتخانه موجود است ضمن اعاده آن اعلام دارند.»
این در حالی است که در متنی دیگر با عنوان «نظر کارشناس اداره کل نگارش وزارت فرهنگ و هنر در خصوص مجوز چاپ کتاب «آزادی مجسمه» نوشته محمدعلی اسلامی ندوشن» (که حاصل سفرهای او به آمریکا در سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۹۰ است و گزارشی انتقادی از نحوه آزادی در این کشور ارائه کرده) آمده است:
«کتاب «آزادی مجسمه» نوشته آقای محمدعلی اسلامی ندوشن از انتشارات توس مطالعه و بررسی شد، در کتاب مطلبی که سبب ممنوعیت آن در امر انتشار شود نمی‌توان یافت ولی خواندن مطالب آن که سخت بر ضد روابط و مناسبات اجتماعی موجود در ایالات متحده آمریکا است، بی‌اختیار و بطور غیرمستقیم خواننده جوان و کم‌تجربه را به سوی نظام‌های کمونیستی و قدرت مقابل ایالات متحده آمریکا یعنی اتحاد شوروی راغب می‌کند. کاش مولف از هر دو مقوله سخن می‌گفت و نظام کمونیستی را هم مورد انتقاد قرار می‌داد که البته در کتاب دیگری این کار را کرده است. بهر تقدیر گمان ندارم بتوان از نشر این کتاب جلو گرفت. در عین نگرانی احساس می‌کنم که از نشر این کتاب نتوان ممانعت کرد.»
انتهای پیام
اگر او نبود، شناخت ما از ایران باستان و کتاب‌های مهم و اصیلی، چون اوستا خیلی کم بود.
وقتی موسیقی غمگین گوش می‌دهیم آن را در زمینه زیبایی‌شناختی، لذت‌بخش می‌دانیم، این پدیده به عنوان پارادوکس لذت بردن از موسیقی غمگین شناخته می‌شود.
هرکسی که نماد چیزی است، باید بهترین آن باشد. پژوهشگران اخلاق و فیلسوفان اخلاق هم از این امر مستثنا نیستند.
مروری بر زندگی و آثار آن تایلر
مروری بر هستی‌شناسی در شعر بیژن نجدی
