دفترچه‌ی هویت

هاله ناظمی

زیباترین کتابی که در سال ۱۴۰۳ خواندم، رمان دفترچه ممنوع، اثر آلبا دسس پدس نویسنده ایتالیایی-کوبایی است.  که سال ۱۹۵۲ منتشر شد. این اثر به قلم شیوای آقای بهمن فرزانه به فارسی ترجمه شده است و از زبان زن چهل ساله متاهلی روایت می‌شود که یک دختر و یک پسر جوان دارد. او به ظاهر زندگی آرام و صلح‌آمیزی را در کنار همسر و فرزندانش سپری می‌کند. اما از وقتی که بطور مخفیانه شروع به نوشتن خاطراتش می‌کند، به نارضایتی و بی‌قراری درونی خویش آگاه شده و شکاف‌های زندگی خانوادگی و اجتماعی‌اش  آشکار می‌شود.

این رمان به موضوعاتی مانند وضعیت زنان، تحلیل خویشتن و نوشتن به عنوان ابزاری برای رهایی شخصی می‌پردازد. والریا از طریق دفتر خاطراتش با نقش‌هایی که جامعه بر او تحمیل کرده است، مواجه می‌شود و مسیر آگاهی و بازپس‌گیری هویتش هموار  می‌گردد.