کار من کتاب خواندن و نوشتن درباره آن‌هاست. فیلم هم زیاد می‌بینم. این‌ها افتخاری نیست. حرفه و علاقه‌مندی است، هر آدمی سرگرمی خاص خودش را دارد، یکی کوهنوردی دوست دارد، دیگری فرمول یک، یکی هم مثل من فیلم دیدن و کتاب خواندن. خواندن و دیدن و اصولاً هر تجربه‌ای زمانی ارزشمند می‌شود که در کردار و گفتار آدم تاثیر مثبت بگذارد و باعث شود که آدم بهتری شویم. آدم بهتر شدن هم به نظرم معنای ساده‌ای دارد، یعنی دیگران از حضور فرد احساس خوب و خوشی داشته باشند و اگر به آنها خوبی نمی‌کند، لااقل آزاری نرساند. این دو-سه خط را از آن جهت نوشتم که بگویم انتخاب بین فیلم‌ها و کتاب‌هایی که در طول سال گذشته خواندم و دوست داشتم، کار سختی است. سخت‌تر آن که از آن‌همه بخواهم یکی یا دو تا را به دیگران پیشنهاد کنم. یک دلیل این دشواری آن است که مخاطبان با هم فرق می‌کنند. قطعاً فیلم یا کتابی که به یک جوان پیشنهاد می‌کنیم، متفاوت است با آنچه به یک فرد میان‌سال. ذوق و سلیقه و دغدغه و علاقه آدم‌ها با هم فرق می‌کند. یکی ادبیات دوست دارد، دیگری تاریخ، سومی فلسفه، چهارمی جامعه‌شناسی، پنجمی روان شناسی و…
با این‌همه می‌کوشم از میان همه دیده‌ها و خوانده‌های سالی که گذشت، تا جایی که خاطرم هست، یکی دو تا را برگزینم. اول در زمینه‌ی‌کتاب:
یک کتاب جذاب و خوبی که در سال گذشته خواندم، ترورهای سیاسی در ایران (۱۲۸۶-۱۲۹۶) نوشته دکتر سهراب یزدانی است، کتابی تاریخی و تحلیلی به قلم مورخی فرهیخته و دانشمند، درباره ترور و تروریسم در ایران مدرن که با ماجرای قتل ناصرالدین شاه توسط میرزا رضای کرمانی شروع می‌شود و سپس به ترورهای عصر مشروطه می‌پردازد و در نهایت هم روایتی خواندنی و عمیق از فعالیت‌های کمیته مجازات ارائه می‌کند. اگر سریال هزار دستان را دوست داشتید، حتماً مطالعه این کتاب را از دست ندهید. در این کتاب با شخصیت‌های جذاب و ماجراجویی در تاریخ ایران آشنا می‌شوید، از جمله میرزا رضای کرمانی و حیدر عمو اوغلی.
یک کتاب دیگر را هم معرفی می‌کنم و به فیلم می‌پردازم: برساخت اصالت نوشته آیدین آریافر. این کتاب هم تاریخی است و تاریخ معاصر ایران از ۱۲۹۴ تا ۱۳۵۸ را از دریچه موسیقی روایت می‌کند. بدون ذره‌ای اغراق می گویم مطالعه این کتاب باعث شد که سلیقه موسیقایی‌ام عوض شود و جور دیگری آثار بزرگانی چون استاد شجریان و استاد لطفی و استاد علیزاده را گوش کنم. کتاب همچنین نگرشم به موسیقی ایرانی را تغییر داد، اگرچه قبل از آن و در همین سال کتاب دیگری هم در این زمینه خوانده بودم که البته کمی تخصصی‌تر است، اما مطالعه‌اش چشم‌اندازی وسیع و عمیق درباره تاریخ موسیقی در ایران پیش روی‌تان می‌گشاید و آن کتاب موسیقی هزارساله اثر ان ایی لوکاس است که با ترجمه سهند سلطاندوست توسط نشر مرکز منتشر شده است.
اما فیلم. من اصولاً سریال نگاه نمی‌کنم، وقت نمی‌کنم. اما فیلم زیاد می‌بینم. گاهی هفته‌ای چهار-پنج تا، گاهی هم یکی-دو تا. بستگی به سرشلوغی و امکانات دارد. بعضی از این فیلم‌ها هم از نظر خودم خیلی خوب است، اما واقعاً انتخاب یکی یا دو تا کار دشواری است. اخیراً مستند هم زیاد می‌بینم. مثلاً مستند «هنرمند بودن در ایران: نصرت کریمی» ساخته مهرداد اسکویی و بابک کریمی و روح‌الله انصاری را از دست ندهید، یا مستند «وزن کلمات» ساخته شبلی نجفی درباره‌ی پدرش ابوالحسن نجفی. برگردم به فیلم. خب امسال سه‌گانه پارادایز با نام‌های ایمان (۲۰۱۲)، امید (۲۰۱۳)، عشق (۲۰۱۲) از اولریش زایدل کارگردان اتریشی را دیدم. به نظرم خیلی خوب بودند. بهتر از آنها فیلم دیگری از همین کارگردان بود به اسم «روزهای سگی»(۲۰۰۱). از میان فیلم‌های سال هم می‌توانم به این فیلم اشاره کنم: «هر آنچه به عنوان نور تصور می‌کنیم» اثر پایال کاپادیا و محصول هند. این فیلم داستان زندگی سه زن در سنین مختلف در بمبئی است که در یک بیمارستان کار می‌کنند و هر یک مشکلات و مصائب خاص خودشان را دارند. در این فیلم با چهره‌ای متفاوت و بسیار روزمره‌تر از هند آشنا می‌شویم.
خلاصه این‌ها چیزهایی بود که به نظرم رسید. قطعاً شما هم در سالی که گذشت کتاب‌ها و فیلم‌های زیاد و جذابی خوانده‌اید و دیده‌اید. به نظر من مهم چنان که گفتم، آدم خوبتر شدن است. آرزو می‌کنم در سالی که پیش رو داریم، در کنار سلامتی بتوانیم انسان‌های بهتری هم باشیم، برای خودمان و برای دیگران. با امید.
لینک کوتاه مطلب:
https://culture.bookcity.org/papers/19304/مهم-آدم-خوبتر-شدن-است/
چه کتاب‌هایی در سال ۱۴۰۳ خوانندگان را جذب کردند؟
چگونه قدم اول را برای خلق شخصیت اصلی داستان‌تان بردارید؟
نگاهی به آثار موسیقایی در باب بهار
پیشنهاد کتاب‌خوانی سیدمهدی زرقانی
اگر فکر می‌کنید سانسور در آمریکا، پدیده‌ای مدرن و مربوط به سیاست‌ورزی‌های قرن بیستم است، باید نگاه‌تان را به گذشته ببرید.
جناب آقای محسن آزموده گرامی،
با سلام و احترام،
یادداشت ارزشمند شما را خواندم و بسیار لذت بردم. انتخاب‌های شما در حوزه‌ی کتاب و فیلم، علاوه بر جذابیت، نشان از نگاه عمیق و تحلیل‌گرانه‌ای دارد که کمتر در توصیه‌های فرهنگی دیده می‌شود. شیوه‌ی روایت شما، خواننده را نه‌تنها با آثار مهم آشنا می‌کند، بلکه او را به تأمل درباره‌ی تأثیر تجربه‌های فرهنگی بر شخصیت و زیست فردی‌اش وامی‌دارد. این دغدغه‌ی شما برای “آدم بهتر شدن” حقیقتاً ستودنی است.
به عنوان کسی که در حوزه‌ی فنی و مهندسی فعالیت می‌کند، شاید کمتر فرصت داشته باشم که به شکل گسترده در حوزه‌ی علوم انسانی و هنر غوطه‌ور شوم، اما نوشته‌ی شما انگیزه‌ای شد تا بیش از پیش به این حوزه توجه کنم.
بابت این نوشته زیبا به شما تبریک می‌گویم و برایتان در سال جدید، تندرستی، آرامش و توفیق روزافزون آرزو دارم. امیدوارم همچنان با قلم شیوا و نگاه روشنگرانه‌تان، الهام‌بخش خوانندگان باشید
جناب آزموده گرامی؛
یکی از اصول مهم نگارش که همیشه شما آن را رعایت می فرمایید، سبکی است که متن هرقدر طولانی باشد، خواننده را تشویق به خواندن تا انتهای متن می نماید و مهم تر آنکه در همان نوشتار، معرفی و بسیاری از حوزه های لذت بخش آموزشی قید می شود.
بسیار لذت بخش و کاربردی بود. با آرزوی موفقیت های بیشتر برای شما.