انصاف‌نیوز: والتر بنیامین متفکر و فیلسوف آلمانی مقاله‌ای دارد با عنوان اثر هنری در دوره بازتولید مکانیکی.
او معتقد است پیشرفت تکنولوژی که امکان تکثیر اثر هنری را فراهم آورده است خصلت یگانه، راز آمیز و جاودانیِ این آثار را از بین برده است. فراهم شدن امکان تکثیر و رواج نسخه‌های بدلی نه تنها باعث از بین رفتن هاله و ارزش آیینی اثر هنری می‌شود بلکه حتی درک و دریافت هنرمند و مخاطب را هم از هنر دگرگون می‌کند.
نگاه بنیامین به این وضعیت اما چندان منفی نیست؛ به زعم وی در چنین وضعیتی هنر از انزوای اریستوکراتیک خارج می‌شود، در دسترس توده مردم قرار می‌گیرد و همگان امکان داوری درباره آن را پیدا می‌کنند.
چنین به نظر می‌رسد که تکنولوژی مجازی هم چنین کاری با هنر نویسندگی و نوشتن کرده است و سبب از بین رفتن هاله آن شده است.
بنیامین هاله اثر را دارای سه ساحت می‌دانست؛ اثر خصلتی یگانه دارد، با ما فاصله دارد و ابدی بنظر می‌رسد.
به مدد تکنولوژی گوشی‌های هوشمند و نرم افزارهای متنوع ارتباطی، اکنون نوشتن به امری همگانی تبدیل شده است. این عمومیت یافتنِ نوشتن خاصیت قدسی، رازآمیز و منحصر به فرد آن را رو به زوال برده است، حس احترام آمیزی را که قبلاً بر می‌انگیخت کم و کمتر کرده است و نوشته به امری موقتی گذرا و ناپایدار تبدیل شده است.
غالبِ نویسندگان غیر مجازی بهره بیشتری از سواد نوشتن داشتند، اسلوب و قواعد نوشتن را رعایت می‌کردند و وسواس رعایت فرم و دغدغه محتوا را داشتند.
اکنون وضع به کلی متفاوت شده است تقریباً همه می‌نویسند، اکثر افراد جرات نوشتن پیدا کرده‌اند، اما فقط می‌نویسند، مهم نیست چه و چگونه می‌نویسند. اغلب نوشته‌ها بی عمق، سطحی، فاقد فرم و محتوای در خور توجه‌اند.
غالب آنچه که نوشته می‌شود به زبان محاوره‌ای است که بیشتر از گفتار و زبان روزمره تبعیت می‌کند؛ صحبت‌های عادی روزانه است که به مدد تکنولوژی به نوشته تبدیل می‌شود.
اما این تمام مساله نیست. مساله مهم‌تر غلبه یافتن مجازی نویس ها و مجازی خوان‌هاست و جذب مخاطبان و خوانندگان کتاب و آثار فاخر به فضای مجازی و مشغول شدن آنها به این موقعیت تصنعی است. اکنون نویسندگان و روزنامه نگاران تنهاتر و بی مخاطب‌تر از همیشه‌اند.
به تیراژ فروش روزنامه‌ها و بستن انتشاراتی‌ها نگاه کنید تا متوجه تهدیدی که از جانب فضای مجازی متوجه این هنر شده است بشوید.
منبع: کانال نویسنده
تاملی بر رمان «نیروی هوایی»، «آتش از آتش»، «شاه بی‌شین»، «مفتون و فیروزه» و «شب ناسور»
قصه سوالات دشوار را پیش می‌کشد و به ناشناخته‌ها سوق‌مان می‌دهد.
«خوش‌بینی» عنوان فرعی کاندید و نخستین نشانه آن است که ولتر قصد شوخی دارد.
بهترین نویسندگان داستانهای کوتاه ایرانی چه کسانی هستند و چرا داستانهای کوتاه آنها بسیار معروف شدند؟
ضعف آگاهی و نظارت، تهدیدی جدی برای میراث فرهنگی
