اعتماد: هان کانگ در «اعمال انسانی» داستانی تلخ و عمیق خلق کرده که بر اساس وقایع واقعی قیام گوانگجو در کره‌جنوبی بنا شده است. این کتاب، چیزی فراتر از یک بازنمایی تاریخی است؛ سفری به اعماق دردهای انسانی، حافظه جمعی و پرسشی بی‌پایان درباره ذات خشونت و مقاومت. سبک نگارش و روایت در این اثر یکی از نقاط برجسته‌ای است که نمی‌توان به سادگی از آن عبور کرد. هان کانگ با بهره‌گیری از چندصدایی، داستان را از دیدگاه‌های مختلف بازگو می‌کند. این چندلایگی روایی به اثر حالتی چندوجهی می‌دهد که خواننده را با ابعاد مختلف یک تراژدی روبه‌رو می‌کند.
شیوه نگارش او ترکیبی است از نثری مینیمالیستی که با ظرافت خاصی عواطف را در متن جاری می‌کند. هان کانگ به‌جای استفاده از توصیفات طولانی و پیچیده، با جملات کوتاه و گزنده حقیقت را آشکار می‌کند. این سبک ساده اما تاثیرگذار، خشونت و اندوهی را که در متن موج می‌زند به گونه‌ای ملموس به خواننده منتقل می‌کند و او را درگیر عمق داستان می‌سازد. انتخاب دیدگاه‌های مختلف برای روایت، علاوه بر ایجاد تنوع، خواننده را با شخصیت‌هایی متفاوت روبه‌رو می‌کند که هر یک داستان خود را در دل یک تراژدی بزرگ بازگو می‌کنند.
شخصیت‌ها در این کتاب واقعی به نظر می‌رسند؛ آدم‌هایی عادی که با رویدادهایی غیرعادی روبه‌رو شده‌اند. شاید بزرگ‌ترین موفقیت نویسنده این باشد که شخصیت‌ها قهرمان نیستند، بلکه انسان‌هایی هستند که در برابر خشونت و بی‌عدالتی واکنش نشان می‌دهند، گاه با شجاعت و گاه با سکوتی تلخ. همین انسان‌گرایی در شخصیت‌پردازی باعث می‌شود که خواننده بتواند با آنها ارتباطی عمیق برقرار کند. نویسنده نه تنها تغییرات ظاهری، بلکه تحولات عاطفی و روانی شخصیت‌ها را به خوبی به تصویر کشیده است.
هان کانگ در روایت مرگ و زخم، از مرزهای معمول فراتر می‌رود. او این خشونت را به شکلی نمایش می‌دهد که انگار با چیزی سرکوب‌ناشدنی و ازلی مواجهیم. در برخی بخش‌ها، حتی توصیف‌های ساده از بدن‌های زخمی و ارواح سرگردان، معنایی استعاری به خود می‌گیرند. این تصاویر تاثیری ماندگار بر ذهن مخاطب دارند، به‌ویژه زمانی که نویسنده مرز میان زندگی و مرگ را از نگاه انسان‌هایی که قربانی یا شاهد خشونت بوده‌اند، محو می‌کند.
نکته دیگر ترجمه درست کتاب است. مترجم توانسته سبک خاص هان کانگ را با دقت و حساسیت به فارسی منتقل کند. ترجمه او در بخش‌هایی که احساسات عمیق و لحظات شاعرانه در متن برجسته‌اند، به‌ویژه موفق بوده است. علی قانع با انتخاب واژگان ساده اما پرمعنا، حس و حال متن اصلی را حفظ کرده و به خواننده امکان می‌دهد که با عمق عاطفی داستان ارتباط برقرار کند. هرچند ممکن است در برخی موارد، تغییرات کوچک در ساختار جملات فارسی حس متفاوتی نسبت به نسخه اصلی ایجاد کرده باشد، اما این مساله از تاثیر کلی ترجمه نمی‌کاهد. انتخاب واژگان و لحن مترجم نشان‌دهنده احترامی است که او برای متن اصلی قائل بوده و این امر کتاب را برای خواننده فارسی‌زبان به تجربه‌ای دلنشین تبدیل کرده است.
اعمال انسانی صرفاً درباره یک رویداد تاریخی نیست. این اثر پرسش‌هایی عمیق‌تر درباره معنای انسان بودن و میراث خشونت مطرح می‌کند. با روایت داستان‌هایی از مرگ و اندوه، نویسنده نشان می‌دهد که چگونه خاطرات دردناک می‌توانند زندگی فردی و هویت جمعی را تغییر دهند. کتاب به خوبی اهمیت حافظه در شکل‌گیری هویت افراد و جوامع را برجسته می‌کند و در عین حال، مخاطب را با این پرسش مواجه می‌کند که آیا می‌توان از چنگ خاطرات خشونت‌آمیز رها شد؟
یکی از نکات برجسته کتاب، رویکرد انسانی آن به موضوعات جهانی است. هان کانگ از خلال داستانی که به ظاهر درباره یک قیام محلی است، مساله‌ای جهانشمول را به تصویر می‌کشد: تاثیر خشونت سیستماتیک بر جوامع و افراد. این امر کتاب را به اثری فراتر از یک روایت ملی تبدیل می‌کند. ما امروز نیز شاهد فجایعی مشابه در نقاط مختلف جهان هستیم؛ از جنگ‌ها و انقلاب‌ها گرفته تا سرکوب‌های سیاسی و اجتماعی.
وقتی به آشوب‌های امروز منطقه نگاه می‌کنیم، نمی‌توان از شباهت آن به وقایع گوانگجو چشم‌پوشی کرد. در سوریه، همان‌طور که در گوانگجو، خشونت سیستماتیک نه‌تنها جان‌های بی‌شماری را گرفته، بلکه حافظه جمعی جامعه را نیز زخمی کرده است. مردمی که تحت فشار جنگ و بی‌عدالتی روزگار می‌گذرانند، در نهایت با سوالاتی مشابه روبه‌رو می‌شوند: چگونه می‌توان زخم‌های این خشونت‌ها را بهبود بخشید؟ آیا بازماندگان می‌توانند از سایه این فجایع بگریزند یا حافظه جمعی به‌نوعی آنها را محکوم به تکرار می‌کند؟
خواندن این کتاب برای کسانی که به ادبیات جدی علاقه‌مندند، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است. این اثر به مخاطب اجازه می‌دهد نه تنها خشونت را درک کند، بلکه قدرت همدلی، حافظه و انسانیت را در مواجهه با ناملایمات بازشناسد.
استیون کینگ نام مستعار ریچارد باچمن را برگزید و با آن، داستان‌های متعددی نوشت.
درباره‌ی روابط عاطفی و فکری جلال آل احمد و سیمین دانشور به مناسبت سالگرد ازدواجشان
سالروز درگذشت محمدتقی بهار؛ شاعر، ادیب، روزنامه‌نگار و سیاستمدار
عرض ارادتی به روح مینوی دکتر محسن جهانگیری، استاد فقید فلسفه دانشگاه تهران
سعدی، آزادی واقعی را برآمده از مهرورزی انسانی می‌شناسد و ازهمین‌روست که انسان بی‌تفاوت نسبت به رنج دیگران یا آدم بی‌عشق را از جرگه‌ی انسانیت خارج می‌داند.
