دیر زمانی است که آوردن القاب و عناوین برای شاعران و نویسندگان شاخص و دیگر بزرگان ادب و عرفان ایران، در حوزه‌ی کتاب‌های تاریخ ادبیات و نقد ادبی مرسوم گردیده است. در این مقاله مقدمتاً به پیشینه‌ی این رویکرد و چگونگی کاربرد القاب و عناوین در چند کتاب مطرح تاریخ ادبیات و نقد ادبی اشاره شده و نهایتاً به نقد و بررسی لقب «شیخ جام» برای عبدالرحمان جامی، شاعر نام‌آور قرن نهم، پرداخته شده است.
ادامه‌ی این مقاله را از لینک زیر پیگیری کنید:
زامبی‌ها چگونه وارد دنیای ما شدند؟
به مناسبت زادروز بیژن جلالی
او در آینه خودخندی شخصیت‌های دایی جان ناپلئون خودش را می‌بیند و در حقیقت به خود وجودی‌اش می‌خندد.
مگر می‌شود فرهنگ این کشور را تنها با دو سطر اینجا در «فیسبوک» و سه سطر آنجا در توییتر و تلگرام ارتقا داد؟
شوروی آدامس را سرگرمی کاپیتالیستی تلقی می‌کرد.
