دیر زمانی است که آوردن القاب و عناوین برای شاعران و نویسندگان شاخص و دیگر بزرگان ادب و عرفان ایران، در حوزهی کتابهای تاریخ ادبیات و نقد ادبی مرسوم گردیده است. در این مقاله مقدمتاً به پیشینهی این رویکرد و چگونگی کاربرد القاب و عناوین در چند کتاب مطرح تاریخ ادبیات و نقد ادبی اشاره شده و نهایتاً به نقد و بررسی لقب «شیخ جام» برای عبدالرحمان جامی، شاعر نامآور قرن نهم، پرداخته شده است.
ادامهی این مقاله را از لینک زیر پیگیری کنید:
نگرشی به نسبت شاهنامه با متون یونان باستان در آستانه روز فردوسی
تأملی پیرامون افسانه دکتر فاوست و داستان ضحاک در شاهنامه به مناسبت روز بزرگداشت فردوسی
برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به منوال گذشته همچنان اهمیتی و فایدهای دارد؟
زندگی عکسی قابشده و محدود نیست؛ بلکه تجربهای است پیوسته و بیمرز.
۱۵ حقیقت خواندنی درباره کتاب پیرمرد و دریا ارنست همینگوی
