رودکی به عنوان «آدم‌الشّعرا» نقش «پدر» شعر فارسی را دارد و عنوان «خاتمیّت» هم به جامی می‌رسد. به نظر می‌رسد چنین دیدگاهی بر اساس نظریه‌ای شعرشناسانه طرح شده است. برای تبیین این مسأله، می‌توان از نظریه‌ی «انقلاب‌های علمی» توماس کوهن کمک گرفت. بنا بر این نظریه، هر نظامی بر اساس قواعد و فرایندی چهارمرحله‌ای (پیش‌علم، علم عادّی، بحران و انقلاب) ایجاد می‌شود و از بین می‌رود. بر این اساس، شعر فارسی در فاصله‌ی فروپاشی نظام سیاسی، دینی و معرفتی ساسانی تا برآمدن دولت‌های نیمه‌مستقل ایرانی در نیمه‌ی قرن سوم، دوره‌ی «پیش‌علم» خود را آغاز و با رودکی و بنیان نهادن «پارادایم‌های اصلی شعر فارسی» وارد دوران «علم عادی» شده و بعد از حمله‌ی ویرانگر مغول و فروپاشی مراکز تولید و تداوم فرهنگ، نشانه‌هایی از دوران «بحران» آن نمایان شده و این بحران به‌ویژه از قرن دهم تا چهاردهم ادامه یافته و در عصر مشروطه وارد دوره‌ی «انقلاب» شده است. با این طرح، جامی آخرین عضو اصیل سلسله‌ی شاعران فارسی با پارادایم‌های اصلی آن است و عنوان خاتمیتی که به او داده‌اند، پُربی‌راه نیست.
چهاردهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی دربارهی جامی در روز چهارشنبه ۲۹ آذر ساعت ۱۶ به «مناقشه‌ی خاتمیّتِ جامی در شعر کلاسیک فارسی» اختصاص دارد که با سخنرانی دکتر قدرت‌الله طاهری در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.
در این مقال، به تفصیل درباب چگونگی آغاز دستگاه شعر فارسی، پارادایم‌های آن، اثرات عمیق حمله‌ی مغول و به‌ویژه نقش و جایگاه جامی در پایان عصر سرزندگی شعر کلاسیک فارسی پرداخته می‌شود.
سیندخت حمیدیان درگذشت.
برگزیده‌ی ششمین دوره‌ی جایزه‌ی دکتر مجتبایی درگذشت.
رمان مشهور «دراکولا» اثری بود که پس از انتشارش در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، به آغازی برای ژانر ادبیات «خون‌آشامی» تبدیل شد.
این سخنان مخالف صریح آموزه‌های اسلامی در زمینه صلح، همزیستی انسانی و همبستگی بشری است.
بدون تمرین نقد صحیح، زندگی بر همه تلخ می‌شود.
