داستان بلند یا نوولای دهانهای گشاد، نوشتهی محمد زفزاف، نویسندهی شهیر مراکشی، در زمرهی یکی از آثار درخشان ادبیات عرب قرار دارد.
ایتو اوگاوا در «رستوران عشق نویافته» نوعی ظریف از رئالیسم جادویی را خلق کرده است.
«نمایش و خنیا در ایران» پژوهشی تاریخی و مردمشناختی است که میتوان آن را گشتوگذاری طولانی در کنشهای نمایشی و حرکتهای موزون ایران از خلال هزارهها دانست.
معرفی نمایشنامهی «اودوسئوس و پنلوپه» نوشتهی ماریو بارگاس یوسا
دربارهی رمان «دیااکو، نخستین پادشاه ایران»
رمان فارسی امروز، به بازتولید و تکرارگفتمان «شکست» گرفتار شده است.
