آینده‌ی روابط انسانی در جهانی که رو به فروپاشی می‌رود

گسترش: کتاب «قرن تنهایی» نوشته‌ی نورینا هرتز به همت نشر هورمزد به چاپ رسیده است. تنهایی جزء لاینفک قرن بیست‌ویکم است. تنهایی به سلامتی، ثروت و خوشبختی ما آسیب می‌رساند و حتی دموکراسی را هم تهدید می‌کند. تنهایی خطر بیماری قلبی، سرطان و زوال عقل را افزایش می‌دهد. از نظر آماری، به اندازه‌ی کشیدن پانزده نخ سیگار در روز برای سلامتی ما مضر است. همچنین یک بحران اقتصادی است که سالانه میلیاردها دلار هزینه برای ما دارد و یک بحران سیاسی است، زیرا احساس به حاشیه رانده ‌شدن باعث ایجاد تفرقه و افراط‌گرایی در سراسر جهان می‌شود. تنهایی هیچ‌گاه چنین فراگیر و گسترده نبوده است؛ اما هیچ زمانی هم نمی‌توانستیم به اندازه‌ی حالا برای آن چاره بیندیشیم.

کتاب «قرن تنهایی» هم به درد و رنج تنهایی و هم به معضل تکه‌تکه‌ شدن جامعه می‌پردازد. نورینا هرتز، یکی از متفکران پیشروی جهان، با ترکیب یک دهه تحقیق با گزارش دست اول، راه‌حل‌های جسورانه‌ای ارائه می‌دهد؛ از هوش مصنوعی هم‌دلانه گرفته تا مدل‌های نوآورانه برای زندگی شهری و راه‌های جدید برای تقویت مجدد محله‌ها و پذیرش تفاوت‌هایمان. «قرن تنهایی» چشم‌اندازی امیدوارکننده برای بهبود جوامع ازهم‌گسیخته و احیای ارتباطات در زندگی‌ها ارائه می‌کند.

«قرن تنهایی» کتابی تأمل‌برانگیز بوده و به پدیده‌ی روبه‌رشد تنهایی در قرن بیست‌ویکم، علل و پیامدهای آن می‌پردازد و راه‌حل‌هایی را برای مقابله با این معضل اجتماعی ارائه می‌دهد. یکی از نقاط قوت کتاب رویکرد میان‌رشته‌ای آن است. هرتز از بینش‌های جامعه‌شناسی، روان‌شناسی، اقتصاد و بهداشت عمومی استفاده می‌کند تا تحلیلی جامع برای تنهایی ارائه دهد. این کتاب به خاطر آمارهای متعدد، مطالعات موردی و مصاحبه با کارشناسان و افرادی که تنهایی را تجربه کرده‌اند، از نظر علمی نیز ارزشمند است. سبک نگارش هرتز جذاب بوده و برای طیف وسیعی از مخاطبان قابل‌فهم است. «قرن تنهایی» کتابی ارزشمند است که دیدگاهی انتقادی درخصوص یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی جامعه‌ی مدرن ارائه می‌دهد. اگر به دنبال ایجاد تغییر مثبت در زندگی خود و اطرافیانتان هستید، این کتاب راهنمایی‌هایی ارزشمند ارائه می‌دهد که به شما کمک می‌کند این امر مهم را بهتر درک کرده و به آن رسیدگی کنید.

شیوه‌ی زندگی، تغییر ماهیت کار و روابط، نحوه‌ی طراحی و معماری شهر و اداره، نحوه‌ی برخورد با یکدیگر و نحوه‌ی برخورد حکومت با ما، اعتیاد به گوشی هوشمند و حتی نحوه‌ی عشق ‌ورزیدن ما همگی منجر به احساس تنهایی شده است؛ اما برای درک کامل علت منزوی و جداشدنمان از بقیه باید بیش از این در مسئله دقیق شویم. علت گسترش تنهایی به قبل از قرن ۲۱ و فناوری دیجیتال، شهرنشینی، تغییرات گسترده محل کار، بحران مالی 2008 و همچنین همه‌گیری ویروس کرونا بازمی‌گردد.

علت آن به دهه‌ی ۱۹۸۰ بازمی‌گردد، زمانی‌که سرمایه‌داری آن روی دیگر خود را نشان داد: نئولیبرالیسم، یک ایدئولوژی با تأکید زیاد بر آزادی، انتخاب آزاد، بازارهای آزاد، آزادی از حاکمیت یا اتحادیه‌های کارگری. این امر منجر به شکلی آرمانی از خودکفایی، حکومت‌های کوچک و رقابت بی‌رحمانه‌ای شد که منافع شخصی را بر منافع اجتماعی و جمعی ترجیح می‌داد. این پروژه‌ی سیاسی که در ابتدا از سوی مارگارت تاچر و رونالد ریگان و بعدها از سوی سیاست‌مداران راه سوم، نظیر تونی بلر، بیل کلینتون و جرارد شرودر، حمایت شد، در طول چند دهه‌ی گذشته بر اجتماع و حاکمیت تأثیر گذاشته است. این پروژه تا حد زیادی در بحران تنهایی عصر حاضر نقش داشته است چراکه منجر به افزایش شکاف درآمد و ثروت در کشورهای زیادی در جهان شد.

قسمتی از کتاب قرن تنهایی:

استفاده‌‌ی افراطی از تجهیزات الکترونیکی قطعاً برای ما خوب نیست. مشکل اینجاست که حتی در صورت اطلاع از این مسئله، مقاومت در برابر گوشی هوشمند نیازمند تعهد و اراده‌ای قوی است. علت این امر اعتیاد شدید ما به این تجهیزات است.

این اعتیاد در بین کودکان مشهود است. یکی از معلمان ساکن ایندیاناپولیس گوشی‌های هوشمند دانش‌آموزان را گرفته و در کیسه‌ای شفاف دور کمرش می‌بندد تا همه آن را ببینند و به این صورت از بروز علائم اضطراب جدایی جلوگیری می‌کند؛ همچنین برخی در کلاس درس، مکانی برای شارژ گوشی اختصاص داده‌اند. همچنین معلمان برای مقابله با اعتیاد به گوشی هوشمند در طول کلاس هدایایی تعیین کرده‌اند. ما بزرگسالان هم این اعتیاد را انکار می‌کنیم. به این سؤالات فکر کنید. تابه‌حال احساس کرده‌اید که باید میزان استفاده از گوشی‌تان را کاهش دهید؟ آیا تابه‌حال کسی از شما انتقاد کرده که چرا این‌قدر از گوشی استفاده می‌کنید؟ آیا تابه‌حال به‌خاطر این مسئله احساس عذاب وجدان داشته‌اید؟ آیا بلافاصله بعد از بیدار شدن به سراغ گوشی‌تان می‌روید؟ اگر حداقل به دو سؤال پاسخ «بله» داده‌اید، احتمالاً اعتیاد را تجربه می‌کنید. این سؤالات مبتنی بر پرسشنامه‌ی CAGE هستند، این پرسشنامه چهار سؤال دارد و به‌کرات در بیمارستان‌ها، مراکز مراقبت‌های اولیه و کلینیک‌های توان‌بخشی به کار رفته ‌است.

چرا این‌قدر به گوشی معتاد شدیم؟ وقت آن رسیده تا از غول‌های شبکه‌های اجتماعی در سیلیکون‌ولی به‌عنوان نمونه یاد کنیم. پلتفرم‌های اجتماعی هم مثل ماشین‌های اسلات مدام توجه ما را به تماشا، لایک‌ کردن و مرور صفحات بقیه سوق داده است، به این امید که از سوی دیگران تأیید شویم، اعتمادبه‌نفسمان بالا رود یا حتی عاشق شویم. تمام جزئیات در این پلتفرم‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده تا ما را همیشه به خود مشغول کند.

قرن تنهایی را امیرحسین فتوحی ترجمه کرده و کتاب حاضر در ۲۵۶ صفحه‌ی رقعی و با جلد نرم چاپ و روانه‌ی کتابفروشی‌ها شده است.