چکامه‌ای برای ادای احترام به هویت

نگاهی به کتاب «بیداری بنیادین»

معرفی بیداری بنیادین

بیداری بنیادین، اثر دکتر شافالی ساباری و ترجمۀ دکتر علی علی‌پناهی، به همت نشر ذهن‌آویز منتشر شده است.

این کتاب مربوط به بیداری شماست، چکامه‌ای است برای ادای احترام به هویت اصیل شما، هویتی که منتظر تولدی جدید است. همه ما در آرزوی آزادی هستیم، اما احساس می‌کنیم اسیر روزمرگی‌های زندگی و غرق در نگرانی شده‌ایم، در نتیجه آن‌طور که باید احساس شایستگی نمی‌کنیم.

دکتر شافالی ساباری در این اثر خود به ما خاطرنشان می‌کند که برای بیدار شدن و رشد یافتن باید کاملاً خود را بشناسیم و این کار مستلزم پذیرفتن بخش‌هایی از وجودمان است که شاید مایل به دیدن آن‌ها نباشیم، مثل دردهای ما. اگر درد و ناراحتی خود را آن‌گونه که هست بپذیریم، بدون اینکه بخواهیم آن را توجیه کنیم یا بابت آن عذرخواهی کنیم و بپذیریم که به هر دلیلی خود ما در ایجاد این درد یا دردها دخالت داشته‌ایم، دراین‌صورت می‌توانیم کم‌کم حکمت درد را بفهمیم.

از آنجا که بیداری بنیادین نشان می‌دهد ما کجاها خواب بوده‌ایم، خواندن آن راحت نیست. ما وقتی به آگاهی جدیدی می‌رسیم، ممکن است به‌شدت آشفته و هیجان‌زده شویم؛ ممکن است در بسیاری از مراحل این سفر به درون ناراحت شویم و بخواهیم کتاب را زمین بگذاریم. علت این است که همه ما در مقابل واقعیتی که بیداری با خود به همراه می‌آورد با یک مقاومت طبیعی روبه‌رو هستیم.

اطمینان داشته باشید که با به دست گرفتن این کتاب نخستین گام را برای جست‌وجوی اصالت خویش برداشته‌اید. ساختار کتاب بازگوکننده مسیر شکوفایی درونی و معنوی شماست. به عبارت دیگر، سفر شما هم‌اکنون آغاز شده است. بصیرت و آگاهی به سراغ شما آمده است. از فرصت استفاده کنید. اجازه دهید این صفحات مسیر تولد و شکوفایی واقعی شما باشد.

در اهمیت کتاب همین بس که بیداری بنیادین راهی را برای زنان ایجاد می‌کند تا حقیقت درونی و قدرت‌های خود را کشف کنند و شخصیت کاذبی را که از خود ساخته‌اند قربانی کنند تا گوهر وجود و هویت اصیلشان زنده شود و بتوانند زندگی واقعی خود را زندگی کنند.

دکتر شفالی به زنان کمک می‌کند تا هدفی را که از قبل در درونشان نهادینه شده کشف کنند و از قدرت اصالت در هر زمینه‌ای از زندگی خود استفاده کنند؛ زیرا زنی که گوهر وجود خود را چشیده است می‌تواند به بهبود جهان کمک کند.

برگزیده‌ای از کتاب

در زندگیِ هر زنی زمانی فرا می‌رسد که ایام گذشته خود را مانند کفش‌های کهنۀ خود، دور می‌ریزد، فهرست «بایدها» و تعهدات خود را ریزریز می‌کند و انتظارات محال خود را به دست فراموشی می‌سپارد.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که تأیید و رضایت دیگران که زمانی برایش همچون جواهر ارزش داشتند، اکنون پشیزی ارزش ندارند، او که همیشه درصدد جلب رضایت دیگران بود، اکنون فقط به دنبال کسب رضایت خود است و زین پس آداب تربیتی والدین تعیین‌کنندۀ شخصیت او نیستند.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که دیگر تمایلی برای همرنگ شدن با جمعیت ندارد، میل جنون‌آمیز او برای اینکه عالی و بهترین باشد، از بین می‌رود و فکر و ذکر او برای اینکه نظر همه مردم را جلب کند، به نقطه پایان خود می‌رسد.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که به‌راحتی می‌گوید دیگر حرص نمی‌زنم، از ظاهرسازی، خدعه و موذیگری منزجر می‌شود و از هرگونه تکبر و برتری‌طلبی خودداری می‌کند.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که نه‌تنها از ابراز نظر مخالف خود ترسی ندارد، بلکه با شجاعت همچون ماده شیر با واقعیت‌ها روبه‌رو می‌شود، بدون هرگونه هراسی، هم از فرزندان خود دفاع می‌کند هم از اعتبار و منزلت خود و فقط زمانی نجات دیگران را رها می‌کند که یقین داشته باشد فقط می‌تواند خود را نجات دهد.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که هرگز خود را فاقد صلاحیت نمی‌داند، نقش خود را آن‌قدر کوچک نمی‌کند تا دیگران خود را بزرگ احساس کنند و به‌جای نقش قربانی و فرد فاقد اراده، نقش انسان خلاق و سازنده را انتخاب می‌کند.

در زندگی هر زنی زمانی فرا می‌رسد که با آرامش خاطر و شجاعت استقلال کامل خود را به دست می‌آورد و سرانجام احساس می‌کند آماده است تا جایگاه خود را به جهانیان اعلام کند، و اعلام می‌کند که مهربانی و شفقت ناشی از عشق به خود است.