img
img
img
img
img

شعری ندیده شده از سهراب سپهری

عصر ایران: جستجو در مجله‌های قدیمی همواره جذاب و گاه شوق انگیز است. مثال روشن آن یافتن شعری از سهراب سپهری است. شعری که در مجموعه “هشت کتاب” منتشر نشده است و از این رو برای علاقمندان به شعر و سهراب سپهری تازگی دارد. زمان سرودن این شعر آنچنان که در  پایین شعر ذکر شده، اسفند ۱۳۲۶ است.

سپهری در این زمان، ۲۱ ساله بوده و مطابق زندگینامه اش، دیپلم ادبیاتش را به تازگی دریافت کرده بود.

این شعر قبل از انتشار نخستین مجموعه اشعار نیمایی سپهری، در مجله «فرهنگ جهان» منتشر شده است.

مجله فرهنگ جهان را دکتر تقی هورفر مدیریت می کرده که از نختستین دانشجویان اعزامی به اروپا در رشته ریاضی بوده و پس از بازگشت به ایران تا سال ۱۳۴۷ در دانشگاه تهران تدریس می کرد.

گل صحرا

در صحرای خاموش و پهناور

گل زیبایی دور از همه گل ها بود

لبخندی حزن آور 

روی لبانش پیدا بود

این گل زیبا زیباتر

از همه گل های صحرا بود

شب ها گل صحرا

در خاموشی می خواند:

«من گل صحرا هستم

وحشی و زیبا هستم!»

             …….

یک شب در نور مهتاب

چشمان رهگذری بر گل زیبا افتاد

وین نغمه به گوش آمد با باد :

«ای رهگذر

آیا زیباتر از من

یک گل در همه صحرا دیدی؟

از من زیباتر؟

از من؟

من گل صحرا هستم

وحشی و زیبا هستم!»

           …….

دیگر

آهنگ پای رهگذر

خاموشی شب را نشکست

چشمانش پیوسته

بر گل صحرا لغزان بود

و آهنگ گل

در تاریکی شب سرگردان

«من گل صحرا هستم

وحشی و زیبا هستم!»

تهران – ۲۶ اسفند ۱۳۲۸

كلیدواژه‌های مطلب: / /

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترين مطالب اين بخش
  فضای مجازی و مدعيان بی‌هنر آن

اعتماد: فضای مجازی حسن‌های زیادی دارد. اما آفت‌هایی هم دارد. یکی از این آفت‌ها این است که عده‌ای را در توهم تولید اندیشه می‌اندازد. در یادداشت‌های فیسبوکی و توییتر به‌طور خاص آدم‌هایی را می‌بینیم که با وجود ادعای داشتن مدارک و مراتب دانشگاهی و انجمن‌های علمی (که گاهی هم، به ویژه آنجا که به خارج […]

  نطفه‌‌ی «آدامس» در سال دوم سلطنت ناصرالدین‌شاه بسته شد

شوروی آدامس را سرگرمی کاپیتالیستی تلقی می‌کرد.

  پرده‌نشین اتاق‌های خالی اما روشن

چرا این نویسنده پس از سال‌ها دوری از انظار هنوز برای دوستدارانش جذابیت دارد؟

  اختیار از ما سلب شد!

نگاهی عصب‌شناختی به اراده‌ی آزاد

  خودکشی و تجربۀ مرگ

میل به خودکشی تنها آنگاه در روانِ آدمی پدیدار می‌شود که زندگی، ماهیتِ بحرانی خود را به شیوه‌ای عریان آشکار کند.