ایلنا: در روزهای اخیر کتاب خاص و ویژه‌ای به نام «ناسوخ» نوشته‌ی محمد رسولی توسط انتشارات سبزان منتشر شده است.
از محمد رسولی پیشتر کتبی در زمینه‌های شاهنامه شناسی، تاریخ اسطوره‌ای و… منتشر شده است. اما کتاب ناسوخ با درون مایه و محتویات خاصی است. این کتاب ۸۰ صفحه است، اما به نظر می‌رسد کتاب فلسفی، تاریخی و رازآلود است که دریافت پیام آن با قدری دشواری مواجه می‌باشد.
ناسوخ متاثر از نوعی فلسفه‌ی تاریخی و با نگاهی رازآلود به اسطوره‌ها نوشته شده و در عین حال مسائل زمانه و روزگار حال حاضر را در نظر گرفته است.
کتاب ناسوخ از تاریخ چند هزار ساله‌ی ایران در طی یک سفر می‌گوید و به اتفاقات و رویدادهای مهم تاریخ ایران اشاره می‌کند. ناسوخ درباره‌ی دوران‌ها و تاریخ ناشناخته‌ی ایران است که نویسنده بر مبنای پژوهش بر شاهنامه‌ی فردوسی، همه‌ی آن‌ها را در یک سفر تقریباً سیزده هزارساله بیان کرده است.
رسولی، کتاب ناسوخ را با تکیه بر شاهنامه‌ی فردوسی نوشته و معتقد است که تمام شاهنامه مبنای تاریخ است که وی با نوع نگاه خود به آن پرداخته و کتاب ناسوخ را نگارش کرده است.
شایان توجه اینکه پیش از چاپ کامل کتاب و در خلال انجام آن، یکی از کارگردانان از روی متن کتاب ناسوخ فیلم کوتاهی به همین نام ساخته است. فیلم ناسوخ تا اینجا مورد تایید صاحب نظران و منتقدان قرار گرفته است. فیلمی در ژانر تاریخی و با روایت فلسفی است. فیلمنامه‌ی ناسوخ به تمامی برگرفته و اقتباس از کتاب ناسوخ است.
در بخشی از کتاب ناسوخ می‌خوانیم:
«چشمانم از خستگی گاهی بسته و گاهی باز بود. در آن اتاق نیمه تاریک، وهم‌آور و وهم‌انگیز منظره‌هایی را به وضوح و روشنی و آشکاری کامل می‌دیدم. چگونه می‌دیدم؟ صحن آن اتاق کوچک محقر با نور نیمه تاریک برای من رنجور، یک صفحه‌ی بزرگ نمایش زنده شده بود که وقایعی را با وضوح و دقت نشان می‌داد. چه مناظری! چقدر زیاد. کسی اینها را باور نمی‌کند. حتا خودم.»
کتاب ناسوخ در شمارگان ۵۰۰ نسخه چاپ و به قیمت هفتاد هزار تومان روانه‌ی بازار کتاب شده است.
در نثر هاردینگ، قدرت داستان نه‌تنها در روایت است، بلکه در دقتی است که او در توصیف لحظات ریز و انسانی زندگی دارد.
کتابی برای اهلی کردن رنج‌ها
بزرگ‌ترین نقطه قوت این کتاب، صداقت بی‌پرده و شجاعت نویسنده در بیان احساسات و تجربیات دشواری است که اغلب در گفت‌وگوهای مربوط به مادری نادیده گرفته می‌شوند.
گفت‌وگوهای غیررسمی و صمیمی اغلب فرصت بازخوانی تاریخ‌اند و زاویه‌های دیگری از تاریخ را نشان می‌دهند که در روایت‌های رسمی کمتر دیده می‌شود.
«بیگانگی از خود» شایدمحوری‌ترین مؤلفه‌ا است که در آثار توماس برنهارد به چشم می‌خورد.
