ایسنا: ضیاء موحد با بیان اینکه از نخستین کسانی بوده که شعر احمدرضا احمدی را تحسین کرده، میگوید: احمدرضا احمدی زمانی که بود خیلی بود و حالا که نیست خیلی نیست.
این شاعر و منطقدان در پی درگذشت احمدرضا احمدی در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: احمدی از شاعرانی بود که از ابتدا تحسینش میکردم و با احترام به او مینگریستم؛ هرچندراهی که او میرفت، راهی نبود که من دوست داشته باشم اما راهی بود که بسیار جرأت میداد و اعجاب برمیانگیخت و این کاری است که شعر باید انجام بدهد.
او افزود: احمدرضا احمدی به یک معنا استثنا بود، یک راه تازه رفت و رفتار تازهای را با کلمات در پیش گرفت و در دو سه کتاب اولش اعجابانگیز ظاهر شد، بعدا هم مانند هر شاعر دیگر به وادی تکرار افتاد ولی همچنان آن تازگی را داشت.
موحد سپس درباره جریانسازی احمدرضا احمدی در شعر و اینکه شعر دیگر و شعر حجم به نوعی وامدار او بودهاند، بیان کرد: احمدرضا احمدی به آنها جرأت داد، شعرهای او به آنها جرأت میداد و رویشان تأثیر میگذاشت. آنها میتوانستند بگردند و ببینند میتوانند برای خودشان صدایی پیدا کنند یا نه ولی او در این زمینه ممتاز بود.
این شاعر با بیان اینکه حرف زیادی برای گفتن ندارد یادآور شد پیشتر درباره او نوشته است و گفت: شاید اولین نوشتهها در تحسین احمدرضا احمدی در آثار من بوده و او را با برخی از شاعران مقایسه کرده و گفتهام چرا کار او بهتر از دیگران، تأثیرگذارتر و اعجابانگیزتر است.
ضیاء موحد خاطرنشان کرد: وجود احمدرضا احمدی هم استثنایی بود؛ احمدرضا احمدی تا بود خیلی بود و حالا که نیست خیلی نیست. این آخرین حرفی است که میتوانم بزنم.
تاریخ شکلگیری خیابان فردوسی به سال ۱۲۴۶ خورشیدی بازمیگردد، یعنی در بیستمین سال سلطنت ناصرالدین شاه، زمانی که با تخریب حصار صفوی تهران، شهر گسترش یافت و مرز شمالی تهران از خیابانهای امیرکبیر و امام خمینی امروزی و میدان توپخانه تا خیابان انقلاب امروزی پیش رفت.
گفتوگو با رویا دستغیب
رمان «استونر» که هیچ قهرمان بزرگی نداشت و حادثهی تکاندهندهای در آن اتفاق نمیافتاد و دربارهی زندگی روزمره، شکستهای درونی و خاموشی انسان بود.
گفتوگو با هاروکی موراکامی درباره «شهر و دیوارهای نامطمئنش»
پاسخ فیلسوف قرن هجدهم به مسائل امروز ما