آرمان: زنده یاد استاد «دکتر مهدی حمیدی شیرازی» چهره نامدار شعر و ادب پارسی که به اذعان و اعتراف مفاخر بزرگ ادبی، او را به استاد سخن یا سعدی زمانه می‌شناسند، پدری عالم و ازخاندان ثقه الاعلامی شیراز و مادری شاعره (سکینه آغازی)، از تبار آغازی ارسنجان داشت. در اوصاف نسب و خاندان این شاعر ملی و خدمات فرهنگی و اجتماعی فامیل بزرگ حمیدی شیراز به مردم این شهر و کشور کتاب‌ها و مقاله‌ها باید نوشت. اشعار دکتر حمیدی شیرازی، بسیار زیبا و رسا است. در این مجال بنایی بر درج زندگینامه از او ندارم چرا که او انسانی حکیم و دانشمند و استاد تمام در شناخت اصول و فنون شعری و نویسنده بی‌بدیل عروض و قافیه در شعر و استاد مسلم زبان و ادب پارسی بود. مجموعه دفاتر شعری بر جای مانده از او و نقادی‌های دکتر حمیدی شیرازی درباره شعر شاعران ملی وجهانی بسیار مهم و نفیس است. مهم از جهت نوع سبک نگارشی و نحوه سرودن وی و پرداختن به مسائل پیرامونی و واقعیات روز جامعه ایرانی در دوران حیات شاعر و نفیس از آن جهت که مجموعه آثار استاد حمیدی شیرازی به‌واسطه تلاش خود، خانواده، برخی دوستان و شاگردان در یک یا حداکثر چند نوبت در زمان حیات شاعر چاپ و تجدید چاپ و نسخه‌های چاپی اثار وی به سرعت نایاب و کمیاب شده‌اند.
بنابراین چاپ جدیدی از اثار این شاعر شیرین سخن را در یکی، دو دهه اخیر شاهد و ناظر نبوده‌ایم. حمیدی شیرازی بنیان‌گذار سبک وایده‌ای خاصی در شعر و ادبیات فارسی و استاد قدرتمند در تحلیل رویدادهای ادبی، مفسر عالیمقام اشعار و ابیات زیبا و بعضا پیچیده‌ای بود که از درک و فهم برخی افراد خارج بود.
جای خرسندی است که حمیدی در دوران حیات جاودانه خویش به شهرت رسید اما جای تأسف که استاد دکترمهدی حمیدی شیرازی این شاعر بلند نظر و نکو اقبال کشورمان که شعرهایی به غایت زیبا و با معنا سروده است بنا به دلایل گفته و ناگفته، شهرتش کم کم رو به افول نهاد و به جز در نزد اهل خرد، او نیز به رسم بی‌وفایی‌های مردم روزگار و زمانه ما از یادها برفت و به فراموشی سپرده شد. گرچه یاد و نام او در گستره زمین و زمان زنده و جاودانه خواهد ماند اما حق او بوده و هست که به درستی به‌کار اقدام او در حوزه ادبیات فارسی واهمیت شعری وی پرداخته شود.
شاید این غفلت از او و گمنامی حمیدی شیرازی را بتوان بی‌ادله روشن بر گردن همشهری‌های او نهاد، آنجا که معروفند به «شیرازی‌های خود گداز و غریب نواز!» با مرگ شاعر شعر معروف «قو» بساط شعر سنجیده و شاعر ان مشهور و رنجیده از جور زمان، کم کم از شیراز رخت بربست و هر شاعر نمای بی‌هنری خود را شاعر نام نهاد به گونه‌ای که برخی از خورده پا شاعران استقراظی و مشروطی پا به عرصه وجود در ساحت پاک و بی‌آلایش شعر ناب و ادب با آداب پارسی بنهادند و شهرت از او که گل سرسبد شاعران سده اخیر شیراز بود را به عاریت و پنهانی ببردند و جان کلام و فحوای شعر او را ناجوانمردانه بنام خودزده و بربودند تا یاد و نام او را محو کنند و مانع از دیده شدن یاشناساندن او برای اهل معنا گردند. اکنون برخی از نوادگان مادری او، که از شاعران و ادیبان نکته سنج در ارسنجان فارس، شهر شعر و هنر، زادگاه مادری دکتر مهدی حمیدی شیرازی، می‌باشند، گرد هم آمده‌اند تا پس از سال‌ها دور ماندن از یاد و نام او در همایش و یادمانی محلی نام آن شاعر ملی را زنده نگاه داشته و مقام علمی، ابهت شعری و مقام ادبی او را پاس بدارند. مرحبا و درود بر ارسنجانی‌ها و بانیان و باعثان چنین کار ارزشمندی که هم لازم و هم واجب بود و دردا و دریغا به شیراز و تهرانیان که از این چهره محبوب ادب گذشته‌اند و یاد او را از نظرها دور نگه داشته‌اند. انتظار می‌رفت شیرازی‌های شعر دوست و ادیب پرور، یادمان‌های سالیانه او را در پایتخت شعر ایران و جهان»شیراز جنت طراز»پاس بدارند و تلاش‌های ده‌ها ساله استاد دکتر مهدی حمیدی شیرازی در ترویج زبان و ادب فارسی و پاسداری از کیان شعر و معارف پارسی را ارج بنهند، اما سال‌ها از این مهم غافل مانده و دور شده‌اند. کنگره‌ها در کنگره‌ها و یادمان در یادمان‌ها می‌خواهد تابه شناخت ابعاد وجودی دکتر حمیدی شاعر نامدار و ادیب صاحب سبک در نگارش و شعر برسیم. به راستی که مقام شعر و ادب او از مقام و موقعیت بزرگانی همچون شهریار و نیما، یا سپهری و سهیلی، یا پروین و اخوان ثالث، یا ملک الشعرای بهار و دیگر معاصرین با او کمتر نبوده و نیست.
عشق، میان آن کس که دوست دارد و آن کس که موضوع عشق است تفاوت نمی‌گذارد.
از «همسایه‌ها» تا «مدار صفر درجه»، سیری تکاملی در آثار محمود دیده می‌شود و اگر در «همسایه‌ها» به قول خودش بیشتر براساس غریزه به نوشتن پرداخته، در «مدار صفر درجه» روایت براساس شناخت داستان پیش رفته است.
ما همچنان بیش از هر چیز درگیر مناسبات و درگیری‌های‌مان با غرب و در غرب هستیم و خیلی متوجه آنچه در شرق کشورمان می‌گذرد، نیستیم.
فرانچسکو بریوسکی درگذشت.
نقد و بررسی رمان «زندگی غیرممکن» اثر مت هیگ
