آوانگارد: نمودار خانه‌ی ویمپل‌ها، داستان «اوما ویمپل» است که عاشق کشیدن نمودارهاست. او اولین نمودار زندگی‌اش را در ۴ سالگی کشیده است. فکر می‌کنید او نمودار چه چیزی را رسم کرده است؟ نمودار دست افراد خانواده‌اش را! او هر چیزی را که می‌بیند و به هر چیزی که فکر می‌کند برایش نمودار می‌کشد. از درخت‌هایی که در راه خانه تا مدرسه می‌بیند بگیر، تا نمودار دانه‌های افرا با باله‌های هلی‌کوپتری‌شان، نمودار اندازه‌ی تف حیوان خانگی‌اش «باستر»، نمودار میزان رشد سبیل معلم مدرسه‌اش آقای «ایسلی»، تا نمودار دیر گذشتن زمان در کلاس‌ها و زود گذشتن بقیه‌ی وقت‌های زندگی.
یک روز آقای ایسلی از بچه‌ها می‌خواهد که نمودار خانه‌شان را رسم کنند و حتی اوما که مدام در حال کشیدن نقشه‌ها و نمودارها بوده هم گیج می‌شود که آخر نمودار خانه یعنی چه؟ چه نموداری خانه‌ی واقعی ما را نشان می‌دهد؟ شروع می‌کند به پرسیدن این سؤال از پدر و مادر و برادرهایش تا ببیند به نظر آن‌ها خانه‌ی واقعی آدم چه جور جایی‌ست و باید چطوری نمودار خانه را رسم کند.
او می‌خواهد بداند چه چیزی خانه‌ی آدم را از بقیه‌ی جاهای این دنیا متفاوت می‌کند؟ یا چرا آدم معمولاً در خانه‌ی خودش یک جور دیگری راحت است تا در جاهای دیگر؟ در و دیوارش؟ آدم‌هایش؟ بوهایش؟ رنگ‌هایش؟
این کتاب پر از جزئیات است. پر از نقاشی و تصویر و چیزهای عجیب و غریب و جالب. در هر بار خواندن این کتاب، یک چیز جدید در آن می‌بینید که دفعه‌ی قبل ندیده بودید یا زیاد به آن توجه نکرده بودید.
کتاب نمودار خانه‌ی ویمپل‌ها، نمونه‌ای عالی برای ایده‌پردازی و اجرای یک طرح درس تلفیقی است. کتابی که مثل یک نخ تسبیح، علوم و ریاضی و هنر و ورزش و اجتماعی و… را کنار هم می‌آورد و معلمان محترم این درس‌ها، همگی می‌توانند از آن استفاده کنند و بر اساس آن پروژه‌ها و فعالیت‌هایی برای بچه‌ها تعریف کنند. حتی می‌شود خانواده‌ها را هم به بازی گرفت و پای آن‌ها را هم به کلاس‌های درس بچه‌ها و آنچه در مدرسه می‌آموزند باز کرد.
حضور در برنامه‌های پیشنهادی دانشگاه استنفورد برای بچه‌های دبستانی، دریافت جایزه‌ی کتاب ریاضی (جایزه‌ای سالانه برای کتاب‌های داستانی و غیرداستانی) و حضور در فهرست پرفروش‌های نیویورک‌تایمز بخشی از موفقیت‌های این کتاب است.
در نثر هاردینگ، قدرت داستان نه‌تنها در روایت است، بلکه در دقتی است که او در توصیف لحظات ریز و انسانی زندگی دارد.
کتابی برای اهلی کردن رنج‌ها
بزرگ‌ترین نقطه قوت این کتاب، صداقت بی‌پرده و شجاعت نویسنده در بیان احساسات و تجربیات دشواری است که اغلب در گفت‌وگوهای مربوط به مادری نادیده گرفته می‌شوند.
گفت‌وگوهای غیررسمی و صمیمی اغلب فرصت بازخوانی تاریخ‌اند و زاویه‌های دیگری از تاریخ را نشان می‌دهند که در روایت‌های رسمی کمتر دیده می‌شود.
«بیگانگی از خود» شایدمحوری‌ترین مؤلفه‌ا است که در آثار توماس برنهارد به چشم می‌خورد.
