ایران کتاب: «هنری دیوید ثورو» که در ۱۲ جولای سال ۱۸۱۷ به دنیا آمد، در مشهورترین اثرش، کتاب «والدن»، از شیفتگی و عشق خود نسبت به طبیعت، سادگی، و استقلال سخن گفت. بسیاری از علاقه‌مندان به ادبیات آمریکا، با دوران حضور «ثورو» در «جنگل والدن»، گرایش او به مکتب «تعالی‌گرایی»، و حمایت‌های این نویسنده از قانون ممنوعیت برده‌داری آشنا هستند، اما همچنان نکات زیادی در مورد زندگی حرفه‌ای و شخصی «ثورو» برای دانستن وجود دارد. با این مطلب همراه شوید تا درباره‌ی این نویسنده، فیلسوف، شاعر و هنرمند طبیعت‌گرای آمریکایی بیشتر بدانیم.
در دهه‌ی ۱۸۲۰، پدر «ثورو» در ایالت «ماساچوست» شروع به تولید مداد کرد. «ثورو» در کنار تدریس، پژوهش و فعالیت به عنوان یک کارگر، از کارگاه مدادسازیِ خانواده‌اش نیز درآمدی به دست می‌آورد. او پس از تحقیق درباره‌ی تکنیک‌های آلمانی‌ها برای ساخت مداد، یک دستگاه آسیاب را اختراع کرد که قادر بود مغز مداد را با کیفیتی بهتر تولید کند. «ثورو» پس از مرگ پدرش، مدیریت کارگاه مدادسازی خانوادگی‌اش را بر عهده گرفت.
چندی پیش در یک سالن سخنرانی احساس کردم سخنران از موضوعی می‌گوید که بیش از اندازه با آن بیگانه است؛ بنابراین نتوانست به قدری که برایش ممکن بود، توجه مرا جلب کند. او چیزهایی را شرح داد که در قلبش نبود، حتی به آن نزدیک هم نبود، بلکه نزدیک به بیرونی‌ترین لایه‌ها و ظواهرِ او بود. بدین معنا در سخنرانی او هیچ اندیشه‌ی حقیقتا مرکزی یا تمرکزبخشی وجود نداشت. من ترجیح می‌دادم که او همچون یک شاعر، به شخصی‌ترین تجربه‌هایش می‌پرداخت. بزرگ‌ترین تحسینی که تاکنون از من شده است، زمانی بود که کسی از من درباره‌ی اندیشه‌ام پرسید.—از کتاب «والدن» اثر «هنری دیوید ثورو»
مدت‌ها پیش از آن که خانه‌های کوچک رواج پیدا کنند، «ثورو» در مورد مزایای زندگی به سبکی ساده و مینیمالیستی می‌نوشت. او در کتاب «والدن» از رها کردن تجملات زندگی روزمره به منظور آرام کردن ذهن و به دست آوردن زمان کافی برای فکر کردن سخن گفت. «ثورو» در این باره نوشت: «بزرگ‌ترین مهارتم، داشتن خواسته‌های اندک بوده است.» او همچنین علاقه‌ی خود به سادگی را در مورد هنر نویسندگی نیز به کار می‌گرفت: «این نقصِ برخی از نویسندگان برجسته است که منظور خود را با جزئیات و شرح‌های بیش از اندازه طولانی بیان می‌کنند. آن‌ها می‌توانند وفادارانه‌ترین، طبیعی‌ترین و واقعی‌ترین شرح‌ها را از وضعیت عاطفی، ذهنی و جسمانی خود ارائه دهند، اما از میانه‌روی و ایجاز بی‌بهره هستند.»
«ثورو» در سال ۱۸۳۹ در دفتر خاطرات خود، درباره‌ی احساساتش نسبت به دختری ۱۸ ساله به نام «الن سیوال» نوشت. در سال ۱۸۴۰ برادر بزرگتر «ثورو» یعنی «جان»، از «سیوال» خواستگاری کرد اما با پاسخ منفی او روبه‌رو شد. پس از این اتفاق، «ثورو» دست به کار شد و نامه‌ای برای «سیوال» نوشت و از او درخواست ازدواج کرد. «سیوال» اما به او نیز پاسخ منفی داد، احتمالا به خاطر مخالفت خانواده‌اش با نگرش‌های لیبرال خانواده‌ی «ثورو» در مورد مسیحیت. «هنری دیوید ثورو» هیچ‌گاه ازدواج نکرد و صاحب فرزند نشد.
تاریخ‌نگاران تلاش کرده‌اند این پندار نادرست را از بین ببرند که «ثورو»، فردی انزواطلب بود که تنها زندگی می‌کرد تا بتواند تا حد ممکن از سایر انسان‌ها دور بماند. می‌توان گفت «ثورو» به جای فردی انزواطلب، شخصیتی فردگرا بود که ارتباط نزدیکی با اعضای خانواده‌اش داشت و در زمان‌های مختلف، در کنار خانواده‌ی نویسنده و فیلسوف برجسته، «رالف والدو امرسون»، زندگی کرده بود. او برای ساخت کلبه‌ی خود در جنگل «والدن»، از دوستانش از جمله «امرسون» و «برانسون آلکوت»—پدر «لوییزا می آلکوت»، خالق کتاب «زنان کوچک»—کمک گرفت. «ثورو» در زمان اقامت خود در جنگل، میزبانِ مهمان‌هایش بود، به دیدن دوستانش می‌رفت و از منطقه‌ای نزدیک به محل اقامتش به نام «کُنکورد» بازدید می‌کرد.
بیایید شیوه‌ای را که بدان زندگی می‌کنیم، در نظر آوریم. این جهان، جای تجارت است. من تقریبا هر روز با نفس زدن‌های تند لوکوموتیو بیدار می‌شوم. این صدا، رویاهای مرا پاره می‌کند. چقدر شکوهمند بود اگر می‌شد انسان‌ها را لَختی در فراغت دید. جز کار و کار و کار، هیچ نیست. من به سختی می‌توانم دفترچه‌ای کاملا سفید بخرم؛ معمولا همه‌ی دفترچه‌ها خط‌کشی شده‌اند تا حساب دلارها و سنت‌ها را نگه دارند. مردی ایرلندی زمانی که مرا دقیقه‌ای در مزارع سرگرمِ تأمل دید، یقین کرد که دارم عایدات نقشه‌برداری‌ام را محاسبه می‌کنم.—از کتاب «والدن» اثر «هنری دیوید ثورو»
اگرچه «ثورو» به ایده‌های مینیمالیستی گرایش داشت، اما تعداد زیادی یادداشت و ایده در ژورنال‌ها، مقاله‌ها و نامه‌هایش می‌نوشت. او مشاهدات خود از طبیعت پیرامون را روی کاغذ می‌آورد و با جزئیات فراوان درباره‌ی تمام چیزهایی که می دید—از چگونگی پخش شدن بذر گیاهان در محیط، تا ارتباطِ تغییرات دماییِ تالاب «والدن» با رفتار حیوانات—می نوشت. «ثورو» علاوه بر حجم زیاد یادداشت‌ها و اطلاعات محیطی، صدها گونه از گیاهان و تخم پرندگان مختلف را جمع‌آوری می‌کرد.
شبی در زندان
«ثورو» در سال ۱۸۴۹ به دلیل اجتناب از پرداخت «مالیات سرانه»، برای مدتی کوتاه به زندان افتاد. او پس از آن گفت که در زندان، احساس آزادی بیشتری از دنیای خارج داشته و این رویداد، تجربه‌ای جالب برایش بوده است. این اتفاق احتمالا به «ثورو» انگیزه داد تا مقاله‌ی مشهور خود به نام «نافرمانی مدنی» را به رشته‌ی تحریر درآورد. این مقاله بعدها بر چهره‌های تحول‌طلبِ برجسته همچون «ماهاتما گاندی» و «مارتین لوتر کینگ جونیور» تأثیر گذاشت. «ثورو» در مقاله‌ی «نافرمانی مدنی» همچنین درباره‌ی مخالفت‌های خود با جنگ دولت فدرال با مکزیک سخن به میان آورد.
«ثورو» در سال ۱۸۴۴، یک سال پیش از اقامت در «جنگل والدن»، روزی مشغول پختن ماهی‌هایی بود که به همراه دوستش در جنگل نزدیک به منطقه‌ی «کُنکورد» صید کرده بود. اما علف‌های پیرامونِ آتشی که آن‌ها برپا کرده بودند، ناگهان شعله‌ور شد و حدود صد تا سیصد هکتار از جنگل به خاطر وزش بادهای شدید در آتش سوخت. همسایگان «ثورو» تا سال‌ها بعد، او را به خاطر این رویداد سرزنش کردند. «ثورو» در سال ۱۸۵۰ و در یکی از یادداشت‌های شخصی خود به توصیف آن روز پرداخت و گفت که زمین چگونه «به شکلی غیرمعمول خشک» بود و چگونه آتش «به سرعت همه جا را در بر گرفت.»
تحسین پس از مرگ
در سال ۱۸۶۲، روزنامه‌ها به شکل گسترده، خبر درگذشت «ثورو» را پوشش دادند. آگهی‌های درگذشت برای این نویسنده‌ی ۴۴ ساله، در معروف‌ترین مطبوعات ایالات متحده به چاپ رسید. این آگهی‌ها از «ثورو» به عنوان «نویسنده‌ای نامعمول» و «یکی از بدیع‌ترین اندیشمندان آمریکایی» یاد کردند.
من احساس می‌کنم رابطه‌ام با جامعه و تعهداتم نسبت به آن بسیار اندک و گذرا است. عموما کارهای ناچیزی که معاش مرا تأمین کنند و به واسطه‌ی آن‌ها، اجازه‌ی خدمت به معاصرین خویش را بیابم، هنوز برایم لذت‌بخش محسوب می‌شود و اغلب فراموش می‌کنم که انجام آن‌ها برای رفع نیاز است. تا اینجا موفق بوده‌ام؛ ولی پیش‌بینی می‌کنم اگر خواسته‌هایم را به بیش از این افزایش دهم، ممکن است تأمین آن‌ها به بیگاری منجر شود. اگر بنا باشد مانند دیگران، هم پیش از ظهر و هم بعد از ظهر خود را به جامعه بفروشم، مطمئنم دیگر چیزی برایم باقی نخواهد ماند که به زیستن بیارزد.—از کتاب «والدن» اثر «هنری دیوید ثورو»
پس از مرگ «ثورو»، «انجمن تاریخ طبیعی بوستون» هدایای ارزشمندی را دریافت کرد. او که یکی از اعضای این انجمن بود، کلکسیون گیاهان، آثار باستانی، و آشیانه‌ها و تخم‌های پرندگان را که طی سال‌ها جمع‌آوری کرده بود، به انجمن تقدیم کرد. گیاهان در این مجموعه شماره‌گذاری شده بودند—بیش از هزار گونه‌ی مختلف از آن‌ها وجود داشت—و آثار باستانی نیز شامل سلاح‌هایی سنگی بودند که «ثورو» هنگام کاوش در منطقه‌ی «کُنکورد» پیدا کرده بود.
یکی از جنبه‌های مهم حد وسط طلایی این است که این حد وسط نسبت به افراد و شرایط مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
از نظر شانتال موف جوهر امر سیاسی، نه اجماع که ستیز است.
بسیاری از کارگزاران و تصمیم‌گیرندگان به علت ناآشنایی با متغیرهای گوناگون مسائل رفتاری، با ساده‌انگاری راه‌حل‌هایی پیشنهاد می‌کنند که البته مبتنی با دیدگاه علمی نیست.
در این مقاله برخی از تأثیرگذارترین کتاب‌های برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات را بررسی می‌شود که بر موضوعات متنوعی تمرکز کرده‌اند و در سبک‌های نوآورانه‌ای نوشته شده‌اند.
افسوس که گاه نقدها و پاسخ نقدها بیشتر برای مطالعۀ موردی بی‌اخلاقی، بی‌ادبی و مغالطه به کار می‌آیند تا برای کشف حقیقت.
