بعضی پژوهش گرانِ والامقام آثار رودکی او را «اَکمَه» یعنی کور مادرزاد دانسته‌اند. رضا مصطفوی‌سبزواری در مقاله‌ی «رودکی نابغه‌ی اندرزگو» که در مجله‌ی زبان و ادب دانشگاه علامه منتشر شده می‌خواهد این نکته را ابراز دارد که اگر او بنا بر تحقیق آنان کور مادرزاد بوده باشد، بنابر دلایل مستند باید یکی از بزرگترین نوابغ جهان باشد و این نبوغ و فراست او تا بدان پایه است که ارکان حکومت سامانی برای بازگردانیدن امیر بخارا به بخارا، از رودکی استمداد می‌کنند و او اجابت می‌کند و البته توفیق می‌یابد. نگارنده در بخش دوم مقاله، موازین تربیتی رودکی را مورد بحث و مداقه قرار می‌دهد و باورهای رودکی را در این زمینه می‌کاود و بدانجا می‌رسد که «پدر شعر فارسی» چگونه می‌تواند به شایسته‌ترین صورت ممکن – همچون پدری مشفق و مهربان- تجربه‌های زندگی خود را از سر اخلاص و بی ریا به گونه‌ای استادانه به خوانندگان خود منتقل کند. اندرزهایی که تا دنیا باقی است ماندگار خواهد ماند.
در پی این مقاله برای بازخوانی خواهد آمد:
چرا مردان بیشتر از زنان احساس انزوا می‌کنند؟
بررسی کتاب «یادداشت‌های زیرزمینی» اثر «فئودور داستایفسکی»
بررسی سه مغالطه‌ی حال‌گرایی و نسبی‌گرایی اخلاقی
مهم‌ترین پروژه فکری فیرحی ناتمام ماند.
ما وارد تاریخ شده‌ایم و دیگر منتظر نمی‌مانیم که درباره ما بنویسند.
