احمدی ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان متولد شد. پدرش کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آن‌ها بود.جد پدری وی ثقةالاسلام کرمانی، و جد مادری‌اش آقا شیخ محمود کرمانی بود.سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال ۱۳۲۶ با خانواده به تهران کوچ کرد. در دبستان ادب و صفوی تهران دوران ابتدایی را به پایان برد و دوره‌ی دبیرستان را در دارالفنون تهران به پایان رساند. در سال ۱۳۴۵ دوره‌ی خدمت سربازی را به عنوان سپاهی دانش در روستای ماهونک کرمان آموزگاری کرد.
احمدی در سال ۱۳۴۳ به همراه نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد صمدی، محمدعلی سپانلو، بهرام بیضایی، اکبر رادی، جعفر کوش‌آبادی، مریم جزایری و جمیله دبیری گروه طرفه را با هدف دفاع از هنر موج نو تأسیس کرد. انتشار دو شماره از مجله‌ی طُرفه و تعدادی کتاب در زمینه‌ی شعر و داستان از فعالیت‌های این گروه بوده است.
احمدی در مهر ماه سال ۱۳۴۹ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول به کار شد. تا سال ۱۳۵۸ در سمت مدیر تولید موسیقی برای صفحه و نوار ماند و از سال ۱۳۵۸ تا زمان بازنشستگی یعنی سال ۱۳۷۳ در بخش انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ویراستاری مشغول بود. تدوین ردیف موسیقی ایرانی، آوازهای محمدرضا شجریان، شعرخوانی و ضبط صدای شاعران مهم (با آثاری از نیما یوشیج، احمد شاملو، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، یدالله رؤیایی، نصرت رحمانی و…) از جمله فعالیت‌های وی در کانون بوده‌است. او ۲۰ تیر ۱۴۰۲ در ۸۳ سالگی در تهران درگذشت.]
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایه‌ای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پی‌ریزی کند. از بیست سالگی به‌طور جدی به سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. احمدرضا احمدی بنیان‌گذار سبک موج نو در دهه ۱۳۴۰، در شعر معاصر ایران است که در نیمه‌ی دوم این دهه، موج نو تبدیل به یک حرکت مدرنیستی در فرهنگ ایرانی شد و در داستان، نمایشنامه، تئاتر، سینما و نقاشی تأثیر کرد. ویکی‌پدیا
به مناسبت زادروز احمدرضا احمدی گزیده‌‌ای از اشعارش را به انتخاب دکتر احمد محیط که در مجله‌ی گوهران ویژه‌نامه‌ی احمدرضا احمدی منتشر شده است، بازخوانی می‌کنیم:
این کتاب‌ها باعث می‌شوند با صدای بلند بخندید و گاهی نیز شما را مجبور می‌کنند تا رسیدن به پایان کتاب، آن‌ها را کنار نگذارید.
این کتاب‌ها نه تنها عشقی ناب و احساساتی بی‌نظیر را به تصویر می‌کشند، بلکه بستری برای تفکر درباره جامعه، سرنوشت و انسانیت فراهم می‌آورند.
نگاهی به «درک یک پایان»
«زمین»، «زمان»، «زایش» و «زدایش» چطور در نوروز کدگذاری شده‌اند؟
تاریخ‌پژوه باید به این سوال پاسخ بدهد که چرا چنین قصه‌ای این‌چنین بر سر زبان‌ها افتاده است؟
