هدف این مقاله تبیین اندیشه‌های ملامتی و جوانمردانه‌ی سعدی و بازتاب این اندیشه‌ها در غزلیّات اوست. بر این مبنا، کوشش نگارنده بر این بوده است تا به این پرسش اصلی پاسخ دهد که «آیا سعدی اساساً اهل ملامت و فتوّت بوده است یا خیر؟» و پس از این مقدّمه با بررسی غزلیّات وی به این نتیجه می‌توان رسید که وی با توجّه به فرضیّات مطرح شده، از سقّایان زمان خود بوده است. برای پاسخگویی به این پرسش، نخست مقایسه‌ای مختصر بین دو آیین «فتوّت» و «ملامت» صورت گرفت. سپس با تکیه بر اصول عام مربوط به این آیین‌ها در کُتُب معتبر و با استناد به شماری از غزلیّات سعدی، کوشش شد دیدگاه‌های او در باب آیین‌های یاد شده تشریح گردد. آنگاه با ارائه‌ی آماری از برخی واژه‌ها و اصطلاحات کلیدی مطرح در میان اهل فتوّت و ملامت در غزلیّات شیخ اجل، تلاش شد تا مستنداتی برای صحّت برداشت نگارنده ارائه گردد.
این مقاله را احمدرضا کیخای فرزانه و علی وفایی در مجله‌ی متن‌پژوهی ادبی منتشر کرده‌اند که مبسوط آن در پی خواهد آمد:
اول خرداد، سال‌روز بزرگداشت ملاصدراست.
. او از سگ‌ها می‌ترسید، گوشت خوک نمی‌خورد چون نگران بود که به نوعی انگل مبتلا شود، و همیشه طنابی بلند در سفرها به همراه داشت تا در صورت لزوم بتواند از آتش‌سوزی‌های احتمالی فرار کند. او همچنین از این موضوع نگران بود که در صورت وقوع یک بیماری حاد، به اشتباه مُرده در نظر گرفته و زنده به گور شود.
تقدیم به امید طبیب‌زاده به مناسبت زادروز ایشان
یکی از مواردی که بلاگرها را به طمع زیبایی به دام خود انداخته است و سبب ایجاد پل‌های آسیب‌زا به محیط زیست گیلان شده است، گونه‌ی مهاجم سنبل آبی یا اهریمن بنفش است.
۳۰ اردیبهشت زادروز احمدرضا احمدی است.
