بهترین کتابی که امسال خوانده‌ام ترجمه‌ی کتاب «فصل ألمقال» ابن‌رشد به قلم عدنان فلاحی بود که از سوی نشر طٰه روانه‌ی بازار شده است. از مزیت‌های این چاپ در کنار دو زبانه بودن متن آن ترجمه‌ی دو گفتار از محمد عابد الجابری و جورج حورانی است که در آغاز کتاب گنجانیده شده‌است. هم‌چنین زبان روان ترجمه فهم مطلب را زودیاب‌تر کرده‌است اگرچه از دقت در ترجمه فرونکاسته. با این همه، این سخن بدان معنا نیست که ترجمه، به‌لحاظ دقت، عاری از هرگونه نیاز به پیراستگی و دقت بیشتر است. باری، مطالعه‌ی این اثر به علاقه‌مندان به فلسفه‌ی ابن‌رشد و آثار این فیلسوف شارح پیشنهاد می‌شود و امید است مقدمه‌ای باشد برای ترجمه‌ی آثار دیگر او که همچنان در بوته‌ی فراموشی اهل ترجمه‌ی تراث عربی به سر می‌برند. به همین بهانه دریغ است اگر یاد مترجم نخست همین اثر، یعنی شادروان سید جعفر سجادی، را نیز که در زمستان ۱۳۹۲ بدرود حیات گفتند گرامی نداریم. دست هر دو مترجم مریزاد.
عشق، میان آن کس که دوست دارد و آن کس که موضوع عشق است تفاوت نمی‌گذارد.
از «همسایه‌ها» تا «مدار صفر درجه»، سیری تکاملی در آثار محمود دیده می‌شود و اگر در «همسایه‌ها» به قول خودش بیشتر براساس غریزه به نوشتن پرداخته، در «مدار صفر درجه» روایت براساس شناخت داستان پیش رفته است.
ما همچنان بیش از هر چیز درگیر مناسبات و درگیری‌های‌مان با غرب و در غرب هستیم و خیلی متوجه آنچه در شرق کشورمان می‌گذرد، نیستیم.
فرانچسکو بریوسکی درگذشت.
نقد و بررسی رمان «زندگی غیرممکن» اثر مت هیگ
