img
img
img
img
img

عصری با نیما

نیما یوشیج سیزدهم دی‌ماه ۱۳۳۸ خورشیدی در تهران درگذشت. او را به‌حق، پدر شعرِ نو فارسی می‌خوانند. به‌تازگی کتاب «آوای مرغ آمین» اثر دکتر احمد کریمی‌حکاک و دکتر کامران تلطف با ترجمه‌ی سهراب طاووسی به همت انتشارات مروارید منتشر شده است.این کتاب درباره‌ی نیما و آثار اوست.تأثیر و نفوذ گسترده‌ای که شعر، شخصیت و آراء ادبی و فرهنگی نیما یوشیج در ایرانِ دوره‌ی پسامشروطه بر جای گذاشته، غیرقابل انکار است. دکتر احمد کریمی حکاک و دکتر کامران تلطّف، دو استاد و پژوهشگر سرشناس زبان و ادبیات و فرهنگِ ایران و قلمرو زبان فارسی در آمریکا، در مجموعه‌ی حاضر، علاوه بر آن‌که خود، سهمی از تحقیق و تحلیل زندگی و آثار نیما را بر عهده گرفته‌اند، تحقیق‌ها و تحلیل‌های شش پژوهشگر نکته‌یاب دیگر در اروپا و آمریکای شمالی را نیز در این موضوع گردآوری کرده و به صورتی ویراسته در دسترس علاقه‌مندان ادبی قرار داده‌اند. در این مجموعه، از نیما و سنت هزارساله‌ی شعر فارسی، زندگی نیما، گفت‌وگوی نیما با حافظ، تحلیل داستان «مرقد آقا»ی نیما، و نیز موضوع‌هایی مانند ایدئولوژی و خودانگاری، طبیعت، وحشت سوگوار، فضای بین صداها، و تأثیر بینامتنیتی در شعر نیما آگاه می‌شویم.

نشست هفتگی شهرکتاب در روز سه‌شنبه دوازدهم دی ساعت ۱۶ به نیما اختصاص دارد که بانقدوبررسی کتاب «آوای مرغ آمین» همراه است. این نشست با همکاری انجمن ایران‌شناسی و با حضور محمود جعفری‌دهقی، امید طبیب‌زاده، احمدرضا بهرام پورعمران، کامیار عابدی و سهراب طاووسی، همراه با پیام تصویری کامران تلطف در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه‌ترين مطالب اين بخش
  مخاطرات اندیشه‌ی یک فیلسوف

گفت‌وگو با البرز حیدرپور

  آن چیزی که ما را از مردن باز‌می‌دارد

یادی از فردریک جیمسون

  سنگ نیلی

شعری از برنده‌ی نوبل ادبیات

  هرچه از عمر انسان بگذرد باید لذت عمیق‌تری ببرد

اکهارت، مانند مولوی و عین‌القضات در فرهنگ ما و بسیاری از عارفان در فرهنگهای دیگر، معتقد است که اخلاقی زیستن یعنی فراموشی خود و تنها اندیشیدن به دیگران.

  داستانی درباره‌ی اهمیت آزادی و اخلاق تصمیم‌گیری

نگاهی به کتاب «۲۰۶۵ تناقض در انتخاب»