محمّدعلی موحّد (زادهٔ ۲ خرداد ۱۳۰۲) شاعر، ادیب، عرفان‌پژوه، تاریخ‌نگار، حقوق‌دان و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است.
موحّد تحصیل را در مدارس تدیّن و اتحاد نو تبریز آغاز کرد و در سال ۱۳۱۹، پس از اخذ دیپلم متوسطه در رشتهٔ ادبی، به تهران آمد. اما به‌واسطهٔ مشکلات پس از درگذشت پدر (در سال ۱۳۱۷) به تبریز بازگشت و سرپرستی خانواده را برعهده گرفت و به مدت ده سال در تبریز و تهران اقامت گزید. در سال ۱۳۲۹ به شرکت نفت آبادان رفت و پس از خلع ید انگلیسی‌ها در سال ۱۳۳۲، سردبیری روزنامهٔ شرکت نفت را به‌عهده گرفت و در همین سال به تهران انتقال یافت. وی در سال ۱۳۳۲ کار بر روی ترجمهٔ سفرنامهٔ ابن بطوطه را انجام داد که در سال ۱۳۳۶ منتشر شد و به‌واسطهٔ قدرت قلم و شیوایی ترجمه، توجه ارباب فضل را به خود جلب کرد و نام موحد بر سر زبان‌ها افتاد؛ چنان‌که با تشویق و تفقد کسانی همچون مجتبی مینوی و محمدعلی جمال‌زاده همراه شد.
موحّد تحصیلات خود را در دانشکدهٔ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ادامه داد و موفق به اخذ دانشنامهٔ دکترای حقوق خصوصی از این دانشگاه شد و در سال ۱۳۳۸، پس از دانش‌آموختگی، برای آشنایی بیشتر با مباحث حقوق بین‌الملل به انگلستان رفت و مطالعات خود را زیرنظر پروفسور جنینگز در دانشگاه کمبریج و پروفسور شوارتزنبرگ در لندن ادامه داد.
همچنین در این دوران با ایران‌شناسانی همچون آرتور آربری، ولادیمیر مینورسکی و لاکهارت هم‌نشین بود و به پژوهش بر روی نسخه‌های خطی موجود در موزهٔ بریتانیا پرداخت و از این میان نسخهٔ سلوک‌الملوک تألیف فضل‌الله روزبهان خنجی متخلص به «امین» را برای تصحیح برگزید.
وی، افزون بر وکالت پایه‌یک دادگستری، از آغاز برپایی شرکت ملی نفت ایران در بدنهٔ حقوقی شرکت نفت وارد شد و تا بالاترین درجات (مشاور عالی رئیس هیئت‌مدیره، مشاور ارشد و عضو اصلی هیئت‌مدیره) انجام وظیفه کرده و در ابتدای تأسیس اوپک، به مدت شش ماه معاونت اجرایی آن سازمان در ژنو را عهده‌دار بوده‌است. موحد، در کنار مشاغل رسمی، به تدریس حقوق مدنی و حقوق نفت در دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران و دانشکده حسابداری و علوم مالی شرکت ملی نفت ایران پرداخت.
در سال‌های اخیر گرامیداشت جایگاه علمی و ادبی موحد با توجه اهل علم و ادب همراه بوده‌است. از جمله آنکه محمدرضا شفیعی کدکنی سروده‌ای را به مناسبت زادروز موحد منتشر کرد. کتاب ارج‌نامهٔ محمدعلی موحد نیز با نام با قافلهٔ شوق دربرگیرندهٔ مجموعه‌مقالاتی از دوستان و همکاران و شاگردان وی دربارهٔ زندگی و آثار موحد، در دانشگاه تبریز به‌کوشش محمد طاهری خسروشاهی، از پژوهشگران حوزهٔ ادبیات فارسی در آذربایجان، تدوین و منتشر شده‌است.
موحد در رشتهٔ حقوق نیز صاحب‌نظر بوده و دو کتاب «درس‌هایی از داوری‌های نفتی» و «نفت ما و مسائل حقوقی آن» به عنوان کتاب درسی در دورهٔ کارشناسی ارشد حقوق بازرگانی به عنوان منبع درسی معرفی شده‌است. وی نخستین بار مسائل حقوقی نفت را وارد متون درسی دانشگاه کرد. در پژوهش‌های تاریخی کتاب چهارگانهٔ خواب آشفتهٔ نفت اثری مهم تلقی شده‌است. او از جمله عرفان‌پژوهانی است که مدفون بودن شمس تبریزی در خوی را به دلیل وجود مقبره‌ای با یک مناره در بیرون از شهر خوی که دست کم از سدهٔ نهم هجری به «منارهٔ شمس تبریزی» نامدار بوده، معتبر می‌داند. ویکی‌پدیا
مرکز فرهنگی ضمن شادباش این روز و آرزوی تندرستی برای ایشان، توجه خوانندگان را به مقاله‌ی «مولانا و سعدی» که در فصل‌نامه‌ی سعدی‌شناسی منتشر شده است جلب می‌کند:
وقتی از علی شریعتی حرف می‌زنیم، شاید دورترین مقوله‌ای که می‌توان با نام و کلام او برقرار کرد، سینما باشد.
شاهنامه اگر همان بود که سلطان محمود می‌خواست، پس چرا از آن استقبال نکرد؟ یا اگر استقبال کرد، چرا به تلخی و تندی بدرقه کرد؟
چرا انسان بیش از سایر موجودات زنده گونه‌ای فرهنگی است؟ چرا مردمان غرب «عجیب» و «غریب»اند؟
الگورکی بعد از ورود به ایران به دلیل تسلط بر زبان فارسی توانست با جامعه ارتباط برقرار کند و با مراوده مداوم با شیخ محمد نامی که از روحانیون محلی بود و او را استاد خود قلمداد می‌کرد، به آموختن نحو و صرف عربی و فقه بپردازد و وانمود کند که مسلمان شده است.
۲۷ خرداد سال‌روز درگذشت نصرت رحمانی است.
